Bakara suresinin 244. âyeti ile başlayalım:

"Öyleyse Allah yolunda savaşın ve bilin ki Allah her şeyi işiten, her şeyi bilendir."

Müslümanlar, bir saldırıya uğradıklarında birbirlerine yardım ederek (bk. Şûrâ39) hep birlikte ortak düşmanlarına karşı canlarıyla, mallarıyla savaşırlar. Bu, onların refleks haline getirmeleri gereken asli özelliklerinden biri, hatta birincisidir. Bu bağlamda Bakara245'te de Allah yolunda infak özendirilir.

Kur'ân-ı Kerim, Allah yolunda savaşa dair İsrailoğulları tarihinden ibretâmiz bir olaya dikkatimizi çeker:

"Mûsâ'dan sonra İsrailoğullarının ileri gelenlerini görmedin mi Peygamberlerine 'Bize bir hükümdar gönder de Allah yolunda savaşalım' dediklerinde o, 'Ya size savaş farz kılınır da savaşmazsanız' dedi. 'Yurtlarımızdan ve çocuklarımızdan uzaklaştırıldığımız halde niçin Allah yolunda savaşmayalım' dediler. Üzerlerine savaş farz kılınınca da, içlerinden azı hariç, yüz çevirdiler. Allah zalimleri iyi bilir."(Bakara246)

Hz. Mûsâ (a.s.) İsrailoğullarının hem dinî hem de siyasî lideri idi. Ancak onun zamanında yaşayanlar, komutan peygamberiyle birlikte cihada katılacak yerde"Sen ve rabbin gidin savaşın; biz burada oturacağız"(Mâide24) dediler. Hz. Mûsâ'dan sonra gelen peygamber Yûşa' da dini-siyasi otoriteydi. Bu sistem yüzyıllarca sürdü. Peygamber Samuel zamanında İsrailoğulları korkaklıkları yüzünden büyük bir yenilgi alınca peygamberlerine gelip kendilerine bir komutan-kral atamasını istediler. Onlara bir komutan atayan Samuel, onların savaştan geri durabilecekleri ihtimaline karşı kendilerini uyardı

"Peygamberleri onlara 'Allah size Tâlût'u komutan-hükümdar gönderdi' dedi. 'Biz hükümdarlığa ondan daha lâyık iken ve ona servet bakımından bir zenginlik de verilmemişken o nasıl üzerimize hükümdar olur' dediler. Peygamberleri 'Allah onu sizin için seçti, kendisini ilimde ve bedende daha güçlü kıldı' dedi. Allah mülkünü dilediğine verir ve Allah her şeyi kuşatan, her şeyi bilendir." (Bakara247)

Tarihî bilgilere göre, Samuel'in yaşlandığı günlerde İsrailoğulları Gazze civarında Filistîlerle yaptıkları bir savaşta yenilgiye uğramış, çok önem verdikleri kutsal sandığı da (tabut) Filistîlere kaptırmışlardı. Bunun üzerine Samuel'den güçlü bir komutan-kral istediler. Samuel, Allah'ın bildirmesiyle Tâlût'u buldu ve İsrailoğullarına komutan atadı. Tâlût uzun boyundan dolayı bu lakapla anılırdı; asıl adı Saul b. Kays'tı

"Peygamberleri, onlara: Haberiniz olsun, Onun komutanlığının belgesi, size o tabutun gelmesi olacaktır ki onda Rabbinizden bir ferahlık, Musa ve Harun ailelerinin bıraktıklarından hatıralar vardır. Onu melekler getirecektir. Eğer inanıyorsanız, bunda sizin için kesin bir delil vardır."

"Tâlût, ordusuyla yola koyulunca, 'Allah muhakkak sizi bir nehirle imtihan edecek; kim ondan içerse benden değildir, onu tatmayansa bendendir, eliyle bir avuç avuçlayan hariç' dedi. İçlerinden pek azı dışındakiler sudan içtiler. Kendisi ve onunla beraber inananlar nehri geçince, 'Bugün Câlût'a ve askerlerine karşı duracak gücümüz yok' dediler. Allah'a kavuşacaklarını umanlar ise,