Belh şehrinde yaşıyan büyük velîŞakîk-i Belhîhazretleri, gençliğinde ticâret yapıyordu.

Bir ara kıtlıkoldu

Bu, büyük dertoldu insanlara.

Suratlar asıktı.

Kimse gülmüyordu.

Bir gün bir kölegördü.

Neşeliydi ve gülüyordu.

Yaklaşıp sordu:

"Bakıyorum neşelisin."

"Evet, elhamdülillah."

"Bu kıtlıkta herkesin suratı asıkken sen neşelisin. Nedir bunun hikmeti"

Köle dedi ki:

"Benim, zengin bir efendim var. Hem merhametli ve çok cömerttir. Kıtlığı niye dert edeyim"

O, bu cevâbı aldı.

Ona hayran kaldı.

Ve içinden"Amân yâ Rabbî! O, bir kula güvenip böyle rahat ediyor, benimse Rabbime, o kadarcık bir tevekkülüm yoktur"dedi.

Bir gün de sevdiklerine;

"Ben, Rabbimden tek bir şey istiyorum!"