Belh şehrinde yaşıyan büyük velîŞakîk-i Belhîhazretleri, gençliğinde ticâret yapıyordu.
Bir ara kıtlıkolduBu, büyük dertoldu insanlara.Suratlar asıktı.Kimse gülmüyordu.Bir gün bir kölegördü.Neşeliydi ve gülüyordu.Yaklaşıp sordu:"Bakıyorum neşelisin.""Evet, elhamdülillah.""Bu kıtlıkta herkesin suratı asıkken sen neşelisin. Nedir bunun hikmeti"Köle dedi ki:"Benim, zengin bir efendim var. Hem merhametli ve çok cömerttir. Kıtlığı niye dert edeyim"O, bu cevâbı aldı.Ona hayran kaldı.Ve içinden"Amân yâ Rabbî! O, bir kula güvenip böyle rahat ediyor, benimse Rabbime, o kadarcık bir tevekkülüm yoktur"dedi. Bir gün de sevdiklerine;"Ben, Rabbimden tek bir şey istiyorum!"