İş ilişkisi devam ederken işçiler çalışma dönemlerinin bir bölümünde kısmi süreli olarak, bir dönemlerinde de tam süreli olarak çalışma yapabilirler.

Aynı zamanda kısmi süreli çalışan ile tam süreli çalışan arasında bir fark bulunmamaktadır. Esas fark çalışma sürelerinde ve hak edişlerde karşımıza çıkmaktadır.

İşverenin kısmi süreli çalışan ile normal süreli çalışan arasında ayrımcılık yapmaması ve eşit davranma ilkesine uygun hareket etmesi gerekmektedir.

4857 sayılı İş Kanunu'nun 5'inci maddesinde bu durum hüküm altındadır:

"İşveren, esaslı sebepler olmadıkça tam süreli çalışan işçi karşısında kısmî süreli çalışan işçiye, belirsiz süreli çalışan işçi karşısında belirli süreli çalışan işçiye farklı işlem yapamaz."

Haftalık normal çalışma süresi 45 saat olmakla beraber, kısmi süreli çalışanın haftalık normal çalışma süresinin 23'ü kadar çalışması gerekmektedir. Örnekle, haftalık 45 saat çalışma yapılan işyerinde, kısmi süreli bir çalışan haftalık en fazla 30 saat çalışabilecektir.

Çalışma döneminin bir bölümünde kısmi süreli olarak, bir bölümünde ise tam süreli çalışanlar 1475 sayılı mülga İş Kanunu'nun hala yürürlükte olan 14'üncü maddesinde sayılı hallerden biri nedeniyle iş sözleşmesi feshetmesi ve aynı işverenin işyerinde 1 yıllık kıdem süresi olması halinde, kısmi süreli çalışanların kıdem tazminatı hakları bulunmaktadır.

Bu kapsamda kıdem tazminatları, her bir çalışma dönemi için ayrı ayrı hesaplama yapılarak ödenmesi gerekecektir.

Bu kapsamda esas unsur işçinin, aynı işverenin işyerinde 1 yıllık kıdem süresini tamamlaması ve kanunda öngörülen şartlar nedeniyle iş sözleşmesini feshetmesidir. Şartlar oluştuğunda işçi, kısmi süreli de çalışsa tam süreli de çalışsa kıdem tazminatına hak kazanacaktır.