7 Mazhar-ı Cân-ı Cânânhazretleri, evliyânın büyüklerindendir.
Bir gün talebeyle sohbet ediyordu ki, bir "ihtiyar" geldi huzûruna.Ancak bozuk birisiydi.İnanmıyordu bu zâta.Talebe arasına geldi.Bu velîyi kastederek;"Bu hocanın hâlleri rahmânî mi, yoksa şeytânî midir"deyiverdi.Gençler bunu duydular.Müteessir oldular.Büyük velî de üzülmüştü!Hiddetle ona döndü.Ve sert bir "nazar" etti!O anda yere yıkıldı adam!Ve çırpınmaya başladı!Anlamıştı sert kayaya çarptığını.Yerde çırpınırken;"Ne olur, Allah için kusûrumu affedin"diyordu.Mübârek, merhamet etti yine.Elini uzatıp kaldırdı onu yerden.Hiçbir şey olmamıştı sanki...Adam, ellerine kapanıp "talebesi" olmakla şereflendi...