Büyük velîMazhar-ı Cân-ı Cânânhazretleri henüz çocukken hidâyet nurları parlıyordu alnında.
Ne zaman Ebû Bekr-i Sıddîk'ın ismini ansaydı, o anda karşısında görürdü kendisini.İmâm-ı Rabbânî hazretlerini düşünse onun rûhâniyeti gelirdi karşısına.Babası çok severdi onu.Bir gün ona bakıp;"Ey oğlum! Sen dünyâya gelince ben dünyâdan soğudum"dedi.On altı yaşındaydı...Babası birden hastalandı.Bu, ölüm hastalığıydı.Günleri sayılıydı.Oğluna döndü ve"Ey oğlum! Ömrünü boş şeylerle hebâ etme"diye vasiyet etti.O da cevâben;"Başüstüne" dedi.Allah dostlarını buldu.Ve sohbetlerine devam etti.Akrabâları mâni oldular."Sen ne yapıyorsun Ecdâdın mevkî sâhibi kimselerdi. Biz, senin de mevkî makam sâhibi olmanı istiyoruz"