Çıkılan bir yolculuğun Kur'ân'a ve Sünnet'e uygun olması, insanların yoldan çıkmasının ve yolculuğun istikamet üzere kemâl mertebelerini tırmanmasının önünü açar sonuna kadar.

MTO Azerbaycan temsilcisi Vuqar Azizov kardeşim, MTO'yla çıktığımız yolculuğun Kur'ânî ve Nebevî temellerini belirginleştiriyor. İslâmî köklerden beslenen çağdaş Türk tefekkürüne ve eğitim felsefesine çığır açıcı bir katkıda bulunuyor.

Yazıya bu başlığı seçmemin sebebi, Yusuf Kaplan Hocamızın şu sözüyle ilgilidir:

"Tarihin kırılma anları, yeniden kurulma zamanlarıdır."

Her "kurulma", yeni bir başlangıcı ifade eder.

Ancak başlangıç, "sil baştan" demek değildir.

Başlangıç, kökleri yeniden ihya ederek, diriltilen kökleri göklere doğru inşa etmek anlamına gelir.

Peki bu "ihya" ve "inşa" nasıl gerçekleşir

İhya olmadan inşa mümkün müdür

Yahut yalnızca ihya etmek yeterli midir

Bu soruların cevabı, yeni bir düşünce perspektifinden yola çıkmakla bulunabilir.

Son iki-üç asırdır bizler, bize ait olmayan zihin toprakları üzerinde yaşadık.

Bugün o zemin çatırdıyor.

Bu çatırdama, bir kırılmanın ayak sesidir.

Kırılmanın ardından ise kaçınılmaz olarak bir "kurulma" dönemi gelecektir.Ancak bu kurulma, bizim yeniden "biz" olarak sahneye çıkmamızla mümkün olacaktır.

İşte MTO tam bu noktada devreye giriyor:

"Dünya bize gebe, biz ise hakikate..."

Burada hedeflenen, modern zihniyetin kibrine kapılmış bir "biz" değil; hakikatten süt emen, melekûtî âlemle yaşayan, tevazudan doğan gerçek bir "biz"dir.

Modern zamanların "kırılma" dediğimiz dönemi, aslında kibrin ve "ben"liğin yükseldiği dönemdir.

Kurulma ise mücadelenin, yeniden doğuşun dönemidir.

Eğer bu süreç "sahte güç" yanılgısıyla devam ederse, ortada bir "biz" kalmayacak; dijital buharlaşmanın içinde yok olup gideceğiz.

Oysa yeniden kurulma; Yusuf Hoca'dan beslenerek söylemem gerekirse, köklerle "ribat", köklerden göklere "irtibat", ve göklerden âleme yayılan "rabıta" ile mümkündür

Bugün Yusuf Hoca'nın kışkırtıcı tarifiyle, "akıl çarmıha gerilmiş" durumda; duygularımız ise tasavvufun sahte bir versiyonu üzerinden işgale uğruyor.

Pozitivizmin kuşatıcı gücü bize sahte kimlikler vererek, bizi katı bir dünyaya doğru eğitiyor.

Maalesef "Müslümanca düşünme melekeleri"nin kaybolduğu bu çağda, Müslüman toplumlar bu yönlendirilmenin farkında bile değildir.

Kısa vadede faydalı görünen birçok şey, uzun vadede zararı gizleyen birer perdedir.

Üstelik bu perdeler, İslâmî motiflerle süslenerek sunuluyor.

Günü kurtarma adına yapılan bu tür girişimler, ilk bakışta iyimser görünse de aslında kolaycılığın sonucudur. Ve geleceği de yıkıyor uzun vadede...

Oysa MTO, günü kurtarmak için değil, geleceği kurma adına yeni bir başlangıç yapmak için ortaya çıkmıştır.

Kırılma döneminde, yeniden kurulma için bir fırsat vardır.

Ve MTO bu anlamda son derece önemli bir konumdadır.

Bu bir başlangıçtır; Tıpkı tarihin kırılma döneminde Gazzâlî'nin öncülüğünde yeniden kurulan Nizamiye Medreseleri gibi.

Nizamiye, Selçuklu temeli üzerine inşa edildi, ancak günü kurtarmadı; aksine Osmanlı gibi bir medeniyetin doğmasına zemin hazırladı.

Nizamiye sıfırdan başlamadı; köklerden yola çıktı, göklere doğru yükseldi ve Osmanlı'yı doğurdu.

Buradaki incelik şudur:

Nizamiye, Selçuklu'yla birlikte yıkılmadı.

Tam tersine, Osmanlı'nın ana damarını oluşturdu.

Çünkü Nizamiye günü kurtarmadı; geleceği kurdu.

Hangi temelle

Köklerle (Mekke–Medine) bağ kurarak, Bağdat'ın hikmet damarını göklere, yani İstanbul'a taşıyarak...

Dolayısıyla Osmanlı, kopuk, köksüz ve militarist bir devlet değil, bir medeniyet serüveninin olgun meyvesidir.

Ona "Balkan devleti" diyenler veya "Anadolu'ya yatırım yapmadı" iddiasında bulunanlar, modern zihniyetin çarpıklığından kurtulamamış kimselerdir.

Bütüncül bir bakışla baksalardı, Osmanlı'yı Selçuklu'nun devamı olarak görürlerdi — hem de İslâm medeniyetinin zirvesi olarak.

İşte bu noktada Nizamiye Medreseleri, kökleri göklerle buluşturan bir okul değil, bir ekol olarak karşımıza çıkıyor.

Ve Medeniyet Tasavvuru Okulu —Yusuf Kaplan Hocamızın ifadesiyle— tam da bu noktadan hareket eder.

İzi sürülmesi gereken soru şu burada: Neden "Dijital Nizamiye"

Çünkü Medeniyet Tasavvuru Okulu, "neyi bilmeliyiz" değil, "nasıl bilmeliyiz" sorusunu merkeze alır.

Bu soru, modernitenin parçaladığı "vahdet" fikrinin yerini alan dijitalizmin buharlaştırdığı hakikat zeminini yeniden kurma çabasıdır.

Bilmek sadece "neyi" değil, "nasıl" bilmekle ilgilidir.

Yani hangi "zihin", hangi "zemin" üzerinde inşa edilecektir

Bu bir zihin ve zihniyet devrimidir:

Epistemik bilgi değil, ontolojik bilgelik.

MTO, düşünme melekelerini yeniden hakikate ayarlı bir zeminde inşa etmeyi hedefler.

Bu bir ihya, bir inşa ve bir diriliş hareketidir.