Gazze milat oldu: Bundan böyle bir "Gazze'den öncesi", bir de "Gazze'den sonrası" vardır, demiştim. Tarih artık buna göre, Gazze'ye göre yeniden yazılacak.

MTO Azerbaycan Temsilcisi Vuqar Azizov kardeşim, bu yazıları aldı, bambaşka boyutlara taşıdı. Bu yazılarda Gazze üzerine nefis bir düşünme çabası ortaya koyuyor Vuqar Azizov kardeşim.

Bu yazıyla birlikte "Gazze'den sonra" ne olabilir, sorusunun izini süreceğiz...

ÇAĞI ANLAMA SÜRECİNE KATKILARI

Gazze'nin ektiği leziz tohum üzerinde kafa yormak gerekiyor.

Bu tohum hangi zeminde inkişaf edecek Bu soruyu görmezden gelemeyiz. Ne yazık ki merhamet, şu anda başka bir kavramsal dünyaya doğru yönlendiriliyor.

Modernite, bilimi tanrı konumuna getirdi; felsefeyi ve kiliseyi yıktı.

Nietzsche'nin kışkırtıcı tabiriyle "bilim kilisesi"ni kurdu.

Felsefesinin adı pozitivizm, pragmatizm ise bu düşüncenin egosantrik belirleyicisi oldu.

Yusuf Kaplan Hoca bunu, "Aklın çarmıha gerilmesi" olarak özetliyor.

Modernitenin hâkim kavramları:

"Bilim – Pozitivizm - Pragmatizm"

Her şeyi akla izafe eden bu mekanikleştirilmiş anlayış, aklı kendi yarattığı karşısında krize soktu; duygu patlamasını başlattı.

Rene Guenon'un tabiriyle bu bir "sahte patlama"dır.

Pozitivizmin hâkim olduğu zihniyet dünyasında katılaşma en üst düzeye ulaştı. Kuantumun ortaya çıkışıyla bilimsel temelin sorgulanması, modernitenin eleştirisini doğurdu. Ancak bu sorgulama da hakikatin yerine yine pozitivist temelde yürütülüyor; özgün bir anlayış doğmuyor.

Yusuf Kaplan Hoca şöyle ne güzel özetliyor:

"Modernitede hakikat yıkıldı; postmodernitede ise hakikatin de hakikati yıkılıyor."

Yeni kavramsal düzlem artık:

"Dijitalizm - Tekno-pozitivizm - Hedonizm"

Dolayısıyla bu eleştiri, bilimsel zeminin dönüşümüdür; özgün değildir.

Gazze'de uyanan merhamet, modernitenin çöküşüdür. Ancak özgün olarak mı diriliyor, yoksa yönlendiriliyor mu Şu anda çok kurnaz bir yönlendirme söz konusudur:

Akıl moderniteyle tutuldu, postmodernite ise kalbe saldırıyor.