Kuzey Kıbrıs'ta seçimler yapıldı ve KKTC Cumhurbaşkanı değişti. Erhüman seçildi. Tatar seçimi büyük farkla kaybetti. Tatar'dan önce cumhurbaşkanı olan Mustafa Akıncı, cumhurbaşkanı seçildiğinde "Rumlarla barışın sağlanması için bir miktar toprak verilmesi gerektiğini" söylemişti!

İnanılır gibi değil!

Kıbrıs'ta bugün seçimler yapıldı bir kez daha. Sonuçlar tam anlamıyla şöyle: Kıbrıs'ı filen koruduk ama zihnen kaybettik. Kazana kazana kaybediyoruz Kıbrıs›ı da. Kıbrıslı Türkler, Kıbrıs›a sahip çıkmalarının, yok olmak üzere olan Müslüman kimliklerini korumaktan, İslâmî kimliklerini kaybettikleri takdirde, kolaylıkla yok olacaklarını bilmiyorlar, tam 23 yıl önce yayımlanan bir yazımı sizlerle paylaşmak istiyorum.

***

Medyanın medyatörleri çağımızın "yeni-papazlar"ının, para baronlarının, sivil ve sivil olmayan bürokrasimizin Nuh Nebî'den kalan anakronik ve akrobatik oyunlar oynama meraklısı "çarıklı lordlar"ının sordukları yanlış ve yanıltıcı sorular, yaptıkları şaşı okumalar, elitlerimizin ne denli ürkütücü ve acınası bir hâlet-i ruhiye içinde olduğunu gözler önüne seriyor.

1974'te gerçekleştirdiğimiz askerî harekât'tan bu yana Kıbrıs'ta biz kültürel olarak bir taraf olamadık. Otoriter ve absürd laikliğimizi, laik kültürü, Kıbrıs'a da ihraç ettik. Ve Kıbrıs'ta kültürel olarak kendimizi çoktan bertaraf ettik, hem de kendi ellerimizle!

Oysa Kıbrıs'taki Türk toplumunun Müslümanlıkla ilişkisini pekiştirerek varlıklarını korumalarını sağlayabilirdik ancak. Müslüman kimliği onlara bir âidiyet, bir güven ve özgüven duygusu verebilirdi.

Zaten İslâmî hafızasından, derinliğinden, duyarlığından handiyse hiçbir iz ve eser kalmayan Kıbrıs Türk toplumunu laikleştirerek asimile ettiğimizi (erittiğimizi), onların âidiyet duygularını kendi ellerimizle yok ettiğimizi, böylelikle Rumların kucağına attığımızı fark edebilmiş değiliz hâlâ! Kıbrıs Türklerini, laikleştirmekle onları Rumlara benzettiğimizi nasıl göremiyoruz, anlayamıyorum doğrusu.

Ben Kıbrıslı Türkleri Londra'dan iyi tanırım. Kıbrıslı Türklerin kimliklerinin, âidiyet duygularının temel göstergesi nedir, biliyor musunuz Tottenham'a karşı, Arsenal futbol takımını tutmak! Tottenham'a karşılar; çünkü Tottenham takımının formasının renkleri Yunan bayrağının renklerinden oluşur.

Arsenal'i tutar Kıbrıslı Türkler! Çünkü Arsenal takımının formasının renkleri Türk bayrağının renklerinden oluşur! Böyle bir âidiyet duygusu olabilir mi Peki, nedir bu Elbette ki, bu toplumun yok edildiğinin, kimliksizleştirildiğinin, asimile edildiğinin resmidir, göstergesidir! Ne kadar grotesk (gülünç, kaba, çirkin ve sığ) bir kimlik ve âidiyet biçimi bu böyle!

Neredeyse hiçbir Rum ve Yunanlı Türkçe bilmez; ama Kıbrıslı Türklerin istisnasız hemen hepsi Rumca / Yunanca bilir! Hem de Türkçeden daha iyi bilir ve konuşurlar Rumcayı!

Bu da yaşananlara bakınca, şaşırtıcı olarak görülmemeli. Tabloyu olduğu gibi resmetmemiş gerekiyor: Kıbrıslı Türkler, Osmanlılar döneminde Kıbrıs'ı kaybettiğimiz zamandan 1974 yılına kadar Rumlarla iç içe yaşadılar. Böyle bir ortamda Kıbrıslı Türklerin İslâmî kimliklerini koruyabilmeleri elbette ki zordu.

Ama analizimin ve argümanlarımın en güçlü tarafı da burada gizli zaten: Türkiye'nin tam da yapması gereken şey, Kıbrıslı Türklerin İslâmî kimliklerini öne çıkaracak, güçlendirecek bir tavır içinde olmaktı. Fakat tam tersi yapıldı. Tıpkı Türkiye'de olduğu gibi orada da laiklik (laiklik demek Batı kültürü demek) hâkim kılınmaya çalışıldı ve İslâmî kimlik tümüyle bastırıldı, yok edildi!

Şimdi Kıbrıslı Türklerin Rumlarla beraber AB›ye girmek için Türkiye›yi ve Kıbrıs Türk yönetimini şiddetle, hiddetle ve öfkeyle nasıl topa tuttuklarını, protesto ettiklerini ibretle seyrediyoruz.

Kıbrıs'ı kültürel olarak "kaybettik" çoktan! Kıbrıs'ı fiilen kaybetmemizi sağlayacak yapı taşlarını böylelikle biz kendi ellerimizle döşedik!

Eğer Türkiye Kıbrıs'ta İslâmî kimliği güçlendirecek zekice bir strateji geliştirmiş, İslâmî cemaatlerin önünü açmış olsaydı, KKTC, AB'ye girse bile, kimliğini İslâm'ın belirlediği bir Kıbrıs Türk toplumu, bizim için her zaman büyük bir koz olacaktı.

Kıbrıs'ın bugününün, Türkiye'nin yarını olmasını istemiyorsak, Türkiye'nin İslâmî kimliğini bastırmak yerine güçlendirmek ve pekiştirmek zorundayız! Aksi takdirde İslâmî kimliği yok edilmiş, laikleştirilmiş bir Türk toplumunun varlığı ile yokluğu arasında bir fark kalmayacak ve yarın Türkiye'de de -tıpkı KKTC'de olduğu gibi- bu vatanın bir yerlere ilhak edilmesi için yapılacak kitlesel gösterilerin, taleplerin önünü almak imkânsızlaşacaktır!