Bu ülke, emperyalistler tarafından işgal edilemedi. Çanakkale, emperyalistlere dârü'l-islâm'ın son kalesi Anadolu kıtası'nı emperyalistlere dar edeceğimizi gösterdiğimiz son büyük ölüm-kalım savaşıydı.İslâm dünyası, Osmanlı'dan sonra paramparça edildi.Bu toprakları emperyalistlere çiğnetmedik.Tablonun görünen yüzü böyle.Bir de tablonun görünmeyen yüzü var: İşte orası karanlık biraz, hem de çok karanlık!Yakın tarihini bilmeyen, yakın tarihine dünya kadar uzak olan tek toplum biziz o yüzden.Yakın tarihini "yalanlar" üzerine kurgulayarak genç kuşaklarına ve kitlelere dayatan tek ülke biziz.Yakın tarihin "karartılması" bir kaç işlemle gerçekleştirildi.Öncelikle bu toplumun tarih bilinci linç edildi. Bu toplumun tarihi Cumhuriyet'e hapsedildi, Cumhuriyet'in öncesi, hatta Cumhuriyet'i hazırlayan Tanzimat ve Meşrûtiyet süreçleri de -büyük ölçüde- hasıraltı edildi. Özellikle meşrûtiyetlerde ortaya konan entelektüel birikim inkâr edildi; eğer o birikim bıçak gibi kesilmemiş olsaydı, daha da derinleştirilerek geliştirilebilseydi, bugün bambaşka bir yerde olurduk."KÜLTÜREL İNKÂR"DAN KÜLTÜREL İNTİHARA...Bu toplum emperyalistlere fiilen teslim olmadı ama zihnen teslim oldu:Batılılar tarafından sömürgeleştirilemedi ama kendi kendini sömürgeleştirdi.Buna, "kale içerden ele geçirildi" de diyebiliriz: Bu toplumunun medeniyet birikimi, dinamikleri, ruhu dinamitlendi.Ahmet Hamdi Tanpınar, bu süreci, "kültürel inkâr" olarak tanımlar. Tanpınar, seküler bir adamdır ama ülkenin yaşadığı ontolojik yok oluş felâketini görecek kadar bu toprakların insanlığa sunduğu derûnî ruhu iliklerine kadar yaşayan bir estet, bir şair, bir romancı ve bir düşünürdür de aynı zamanda.Cumhuriyet'le başlayan süreç, bizi medeniyet değiştirmeye zorladı: Bu toplumun medeniyet iddiası yok edildi. Ruhkökleri kurutuldu. Bu topraklarda önce laik bir devlet icat edildi, İslâm bütün kurumlardan arındırıldı; sonra da laik bir toplum icadı devreye girdirildi.Bizimle birlikte dünya tarihinin yapılmasında belli roller oynayan ülkelerin hiçbiri medeniyet iddialarını terketmediler oysa!Almanlar, iki büyük dünya savaşı verdiler, yok olmanın eşiğine geldiler ama "emperyal" iddialarını aslâ terketmeyi düşünmediler.O yüzden toparlandılar, büyük bir yıkımdan başarıyla çıkmasını bildiler.Ruslar da, yine Rus Ortodoks ruhu üzerinden toparlanma savaşı veriyorlar ve Putin'le gelinen noktada çok büyük mesafe katettiler.Bu süreçte ruhunu ve ruhköklerini inkâr ederek kültürel dinamiklerini ve medeniyet iddialarını dinamitleme aymazlığına soyunan tek ülke biziz!Neden acabaBu topluma laiklik projesi adı altında zorla, tepeden, Jakoben yöntemlerle medeniyet değiştirme dayatması yapıldı.Sömürgecilerin dışardan işgal edemedikleri bu ülke bir anlamda içerden ele geçirilmiş oldu. Tanpınar'ın "kültürel inkar"ı kültürel intihara dönüştü!Bir toplum medeniyet değiştirmeye kalkışarak "çağdaş uygarlık seviyesinin üstüne" çıkamaz!Yalnızca başaşağı yuvarlanır, çıkmaz sokaklara saplanır kalır!Çünkü medeniyet değiştirme süreci, yüzyıllar süren zorlu bir süreçtir: Önce bir tanıma ("taklit" ve tenkit), sonra bir tanımlama (tahkik ve tarif), ardından bir özümleme (tefrik) ve yaratıcılık (teklif) süreçleri kaçınılmazdır.Bir gecede olacak işler değildir "bu işler".Daha da vahimi, bir toplum, büyük tarihî krizler yaşayabilir ama bu tarihî krizleri, köklerini, medeniyet ruhunu, birikimini inkâr ederek aşamaz.Bunun tek bir örneği bile yok insanlık tarihinde!Büyük ölçekli kriz yaşayan bir toplum, önce krizle yüzleşir, derinlemesine felsefî bir hesaplaşma süreci yaşar, köklerini taze bir ruhla keşfe çıkar, Babanzade Naim'in "keşf-i kadîm" olarak adlandırdığı ve üzerinde kafa yorduğu bu süreç, bütün büyük ölçekli krizler yaşayan medeniyetlerin başvurdukları yegâne çıkış yoludur.Batılılar, modernliği icat ederken iki bin yıl önceki köklerine gittiler; üstelik de bizim üzerimizden, İslâm medeniyetinin katkısıyla.Ama biz, Batılıları bile köklerine döndürecek güce, çapa, derinliğe sahip medeniyet dinamiklerimizi diriltici