Çocuklarımızı kaybediyoruz…

Bir eğitim sistemimiz yok. Bize özgü, bizim medeniyetimizden beslenen özgün ve özgürleştirici bir eğitim sistemimiz yok maalesef.

Oysa her tarih yapmış toplumun kendine özgü bir eğitim sistemi vardır ve o eğitim sistemi medeniyet mefkûresi etrafında şekillenir.

Çıkılan bir yolculuğun Kur'ân'a ve Sünnet'e uygun olması, insanların yoldan çıkmasının ve yolculuğun istikamet üzere kemâl mertebelerini tırmanmasının önünü açar sonuna kadar.

MTO Azerbaycan temsilcisi Vuqar Azizov kardeşim, MTO'yla çıktığımız yolculuğun Kur'ânî ve Nebevî temellerini belirginleştiriyor. İslâmî köklerden beslenen çağdaş Türk tefekkürüne ve eğitim felsefesine çığır açıcı bir katkıda bulunuyor.

Zihin açıcı okumalar…

***

Bu kırılma zamanında, kurulmanın başlangıcını üzerine götürdü MTO.

Aynen Nizamiye gibi, günü kurtarmaya odaklanmadı. İslam medeniyetinin varisi oldu. Onu geleceğe taşımaya ahd etti. Ve besmele dedi, Fâtiha ile yola koyuldu. Fâtiha'da MTO'nun izlerini okuyarak yola koyulmak gerekir.

Bu, yeni bir geleceğe geçmişi ve geleceğin hayati şifrelerini kendinde buluşturan bir Fâtiha'dır.

Burada ilimle yola çıkılır.

Ayetin başlangıcının besmele olduğu gibi. Be'nin altındaki nokta, Hz. Ali'nin deyimiyle "tek nokta" olan ilmin vahdet tecellisidir. Sonra be'nin diğer kısmı semaya doğru açılır. İlahi esmâları semadan iki kanatla âleme yansıtır: Rahman ve Rahîm kanadıyla. Birisi Celali, diğeri Cemali kanattır.

Bu tecelli, ilim noktasından yola çıkar ve âleme uzanır.

İşte, Medeniyet Tasavvuru Okulu'nun çıkış noktası "ilim"dir.

İlimle başlayan yolculuk "kitap"la sürer. Esmâ denizinden semâ ederek gelen ilmin, hakikat ilminin... Kuru bilginin değil, bil'ginin kaynağıyla bul'uşmanın ve onda fânî ol'manın talibidir. Kitap, bu yolun başlangıcıdır. Bu, tohum safhasıdır.

İlim tohumu, ilahi rahmet toprağına düşer.

MTO'nun doğuşu da bu nokta gibidir: ilim, rahmetin eliyle hayata sızar.

Bu aşama Kitap'la özdeştir.

Kitap, ilmin toplandığı ve varlığa açıldığı yerdir.

Bu tecelli bizi surenin ikinci ayetine götürür:

İlimden maksat nedir

İlmi nereden alacağız

İlmin kökü neresidir

İkinci ayet bizi ontolojik zemine ve kaynağa götürür.

Medeniyet Tasavvuru Okulu'nun çıkış noktası burasıdır.

Bu ayet, hem tarihî hem ilmî olarak kaynağı gösterir. Ama nasıl

"Elhamdülillâhi Rabbil Âlemîn."

İnsanın yaratılış gayesi, kendi hakikatinin kemaline ulaşarak Hakk'ı hakkıyla bilmek ve kulluğunu yapmaktır. Hamd makamı, Peygamberimiz sallallahu aleyhi ve sellem Efendimizin "Mahmud" makamıdır. Âlemin yaratılış kaynağı, Muhammedî Nur'dur. Burası ontolojik derinliktir.

Âlemin yaratılış kaynağı, Rahman ve Rahîm esmâlarının tecellîgâhıdır.

İlim olarak hayatı doğurur.

Bir çevre düşünelim ki, merkezi Rahîm'dir.

Ondan doğar, ondan tecelli eder âlem.

Ve ona doğru şekillenir hayat, ona doğru akar yaratılış.

Rahîm – merkezdir.

Rahman – o merkezin çevresinde şekillenen çevrenin büyümesidir.

Hamd makamı – Rahîm merkezinden Rabb ismi tecellisinde terbiye olunarak şekillenen âlemin zuhur mahallidir.

Çevre ile merkezin arası dolunca çevre "daire"ye dönüşür.

Bu daire kavramı, ilahi iradenin yansımasıdır.

İşte, Cemali tecelli Rahîm'den Celali tecelliyi doğurur.

Ondan, rahmet olan Allah'ın yaratışı ortaya çıkar.

Ve Hamd makamı, Rahman ve Rahîm'in kaynağıdır.

Devamında gelen ayet Er-Rahmânir-Rahîm, İlahi Tecellinin Fenomenolojisi olarak karşımıza çıkar.

Burada ilahi rahmet ikinci kez tecelli eder.

Bu tekrar, dairesel varlık düzenini işaret eder.

Merkezde Rahîm (öz rahmet), çevrede Rahman (kuşatan rahmet) vardır.

Bu iki isim birlikte, varlık dairesini tamamlar.

Artık hakikat, varlıkta görünür hâle gelir.

İlmin içsel hakikati, varlıkta fenomen olarak tecelli eder.

Bu, iradenin sahneye çıkmasıdır.

MTO açısından bu, ilmin irfana dönüşmesidir.

İnsan artık sadece bilen değil, bilenin bildiğini yaşayan hâline gelir.

İrfan, bilgiyi hayata taşıyan merhamet bilincidir.

Hamd makamından tecelli eden Rahman ve Rahîm esmâları, irade ile âlemi ilim zemininde Rabb isminin terbiyesiyle ortaya çıkarır.

Muhammedî Nur bu âlemde tecelli eder.

MTO, "ilim" dediğinde kaynağını buradan alır.

Sadece görünür olan fenomenolojik görsellerden değil, onların da ait olduğu ontolojik derinlikten.

Yaratılış, semâ edercesine yine esmâ denizine doğru yol alır.

Bakara Suresi 156. ayetin tecellisi olan "Hepimiz O'na aitiz, dönüşümüz de O'nadır" anlayışı tam da buradan kaynaklanır.