Çocuk cinayetleri aldı başını gidiyor. Birinin acısını dindirmeden bir diğeri patlak veriyor. Bu meselenin Türkiye'yi kaosa sürükleyip yönetilemez hâle getirme kaygısıyla gerçekleştirilen organize bir eylem olup olmadığı meselesi bütün yönleriyle araştırılmalı.Bendeniz bugünkü yazında bu yaşadığımız sosyo-kültürel cinayetlerin felsefî arkaplanları üzerinde kafa patlatmak istiyorum.ÇAĞDAŞ İNSAN VE EŞYANIN TASALLUTUBu toplum, ekmek için yaşamadı Müslüman olduğumuz zamandan bu yana. Bu toplum hakikat için yaşadı, Hakk'ın hakikati için. Hakk'ın hakikatinin tahakkuk etmesi için. Hakk'ın hakikati ne, peki Halkın sulh ü salah'ı, adl ü felâh'ı ve inşirahını temin eden mânâ haritası.Bu mânâ haritası, halkın sulh ü salah'ının da, adl ü felahının ve inşirahının da yegâne kaynağı. İnsanlığın susuzluğunu gideren ilâhî bir pınar. Kana kana içilen, kutlu, lezzetli, aşı yapan ezelî ve ebedî bir kaynak. Bu kaynak kuruduğu zaman, insan yeşermez orada. Yürek insanı, fetih insanı, gönül insanı yeşermez o çorak iklimde; gök ekini tohum köksalamaz o kaynağı kurumuş toprakta.İnsan olmanın tek şartının maddenin tasallutundan kurtularak maddeye tasarrufta bulunmaktan geçtiğini hatırlatıyorum çağın ağları, bağları ve ruhsuz dünyası tarafından esir alınan ağ'daş insana.Çağdaş insan, maddenin, nefsinin, medyatik ayartıların ve hazların tasallutu altında yaşadığı için hayat mânâsını yitirdi; mânâsız, ruhsuz bir madde hapishanesinin tasallutunda köle ama zihni felç, kalbi gör, ruhu ölü olduğu için idrak edemiyor, göremiyor ve fark edemiyor bile bunu; bu manevî yıkımı, mânâyı yok eden madde saldırısını; maddenin insanın zihnini felç eden, kalbini körleştiren, ruhunu çölleştiren tasallutunu.MÜSLİM, MÜ'MİN, MUHSİN: EŞYAYA TASARRUFTA BULUNMA YOLCULUĞU...Mânâ ile manevî kelimeleri aynı köktendir ve aynı yöne yöneltir insanı: Hakk'a; Hakk'ın hakikatine; insanın madenin tasallutundan kurtulup hayata, eşyaya, maddeye tasarrufta bulunmasını mümkün kılan; insan yeşerten, insanın beşerliği aşarak eşyanın mânâsına nüfûz etmesini mümkün kılan kulluk makamına ulaşma çileli ama lezzetli yolculuğuna...Bir köle tipolojisi var, bir de kul.Köle, araçların, hazlarının, ayartıların güdümünde ve tasallutu altında olduğu için köledir.Kul ise, araçlara, hazlarına, ayartılarına yenik düşmeyen, teslim olmayan aksine sadece Hakk'ın önünde boyun eğdiği için eşyaya tasarrufta bulunan ve hepsini teslim alan kendini aşabilen bir şahsiyettir; kemâl merdivenlerini adım adım tırmanabilen, derece derece müslim, mü'min ve muhsin süreçlerinden geçen, çağrısı çağını aşan, çağları kuşatan, kucaklayan, zamana ve mekâna tasarrufta bulunma, şekil verme, ruh üfleme istidatlarıyla donatılmış kendini bilen, kendini bulan ve kendi olan çilekeş hakikat yolcusu.Çağdaş insan köledir. Eşyanın, maddenin ve nefsinin kölesi. En çok da nefsinin kölesi olduğu için, eşyaya, maddeye kul köle olabiliyor kolaylıkla. Nefsinin kölesi olduğu için nefessiz, ses'siz. Maddenin tasallutuna maruz. Hayatının bir mânâsı yok. Sadece hayvanî özellikleriyle yaşayan, yiyen, içen, çiftleşen insan olamayan hayvân-ı beşer.Hakkıyla inanan, inancının gereğini her hâl ve şartta yerine getirmekten geri durmayan Müslim kişi ise, kuldur. Kul'un zihni, mânâyı görme; kalbi manevî olana açılma, ruhu ötelere kanat çırpma istidatlarıyla donatılır. Manevî dünyası zengin olduğu için, dünyaya nüfûz etme, eşyaya tasarrufta bulunma, nefsini kontrol altına alma melekleri gelişir adım adım...Müslim, kul olarak Hakk'a teslim olmuş; nefsinin, maddenin, eşyanın tasallutundan kurtulmasını sağlayacak adımı atmıştır. O yüzden aklı devrededir, zihni işler, olanı biteni bilir, fehmeder, fikreder. İradesi, iyi ile kötü arasındaki farkı farkeder, idrak eder ve tercih yapacak adımı atar. Kulluğun sonraki aşaması