AKP, il ve ilçe başkanlıklarını geçtiğimiz yıl yenilemişti sanırım.
Yeni enerji…
Yeni kan…
Yeni heyecan dolu il ve ilçe başkanlarıyla yarınlara dair beklentisi oldukça fazla idi.
*
Henüz seçilmiş il ve ilçe başkanları:
Heyecanını…
Enerjisini…
Birikimini, önce parti içinde, daha sonra da bulundukları satıhlarda partilerine güç ve enerji kazandıracaklardı.
Kazandırmalıydılar daha doğrusu!
*
Partilerinin:
Ekonomik…
Sosyal…
Kültürel…
İnançsal…
Ahlakî…
Güvenilirlik programlarını anlatarak, partisiyle vatandaşı yeniden bir araya getirecek ve yapılacak olan seçimlerde de iktidarlarını devam ettirmek için ellerinden gelenin fazlasını yapacaklardı ya, sanırım öyle olmamış.
*
Henüz bir yıllık başkanlardan 8 il başkanı partisinden istifa etmiş.
Sonra da 5 ilçe başkanının görevden alındığını öğreniyoruz.
Üstelik görevden alınmaların devam edeceği iddiaları var.
*
Gelinen 23 yılın sonrasında ise kimileri güç zehirlenmesi…
Kimileri metal yorgunluk dese de ben, bunlara bir de doymuşluklarını eklemek istiyorum.
*
Sahiden de her anlamda doydular…
Güçlendiler…
Zenginleştiler…
Bir dedikleri iki olmayacak şekilde etkin ve yetkin oldular.
Öyle olunca da memlekette sistem dahil, her şey değiştirildi.
*
Oysa, onlar henüz etkin ve yetkin değillerken…
Güçlü değillerken millete:
Gücün…
Mutluluğun…
Huzur ve refahın nasıl olduğunu anlatırlarken…
Henüz o zamanlar zenginleşmemişlerken, millet onların arkasındaydı.
Çünkü onlar da milletin arasındaydılar.
*
Ya bugün!
Bugün öyle mi ya
Değil…
Kendileri devlet gücünü ellerinde tutarlarken, arkalarındaki milletin gücünü -anketlere yansıdığı kadarıyla- peyderpey kaybettiler.
Dünlerde milletin arasında dolaşırlarken, bugün milletin arasında yoklar.
Niye yoklar
Çünkü onlar bu zamana kadar neleri elde ettikleriyle meşguller.
Sanırım millete verebilecek bir şeyleri kalmamış olmalı…
Anlatacak bir şeyleri yokmuş…
Ellerinde, fakirleşen milleti refah ve huzura kavuşturacak hiçbir şey bırakmamışlar.