Atv ekranlarının yeni efsanesi Kuruluş Orhan'ı sadece bir dönem dizisi olarak izlemek hata olur. Onun günümüze izdüşümünü ve içerdiği güncel mesajları da hikayenin içinden süzmek gerekir.
Son bölümde Osman Bey'in postu (devlet yönetimini) oğlu Orhan'a devrettiği sahne ise bu anlamda adeta ilmek ilmek örülmüştü.
Osman Bey toyda (Meclis) yaptığı devir teslim konuşmasında bugün bile büyük ihtiyaç duyduğumuz birlik ve beraberliğe vurgu yaptı: "Hayali olmayanın istikbali de olmaz. Gördüm ki düşümü düşü bilen, postu değil budunu (vatanı, milleti) düşünen Orhan Bey'dir. O nedenle Orhan Bey, babam Ertuğrul Bey'in mührü sendedir."

Karar toyda büyük şaşkınlık yaratmıştır. Özellikle Orhan'a diş bileyen Şahin Şah Bey, hayal kırıklığını gizlemekte güçlük çeker. Bunu gören Orhan Bey, tarihimizin belki de ilk "güven oylamasını" yapar: "Tüm beyler burada bana biat edip, bağır basmazsa ben bu beyliği istemem. İkilik, ayrımcılık olmayacak. Şimdi söyleyin bana, gönlünde benim bey olmamı istemeyen var mıdır"
Beyler tek tek "Yoktur Beyim" der. Şahin Şah Bey de dahil hepsi Orhan'ın elini öper. Orhan Bey, atasının kılıcını ve mührünü alır, "dirlik ve birliği" koruyacağına dair ant içer.
Şimdi bir düşünün bakalım. Günümüzde kim "Bir olalım, diri olalım, iri olalım" diyor, kim her fırsatta ikilik çıkartıyor Kim postu başının üstünde tutuyor, kim Washington Post'u..

Fransız Fakirhanesi nedir
7 göbek İstanbullu olmama rağmen şehrimde bir Fransız Fakirhanesi olduğunu Papa'nın İstanbul ziyareti sayesinde öğrendim. (Bu da benim ayıbım olsun.)
Hemen "meraklı gazeteci" refleksiyle araştırıp, benim gibi merak edenler için notlar hazırladım.
17 Ocak 1892'de, İstanbul Latin Başepiskoposu Mgr. Bonnetti, İstanbul'da kimsesiz, fakir yaşlıların durumunu gözeterek İstanbul'a rahibe gönderilmesini istedi. Rahibeler bu eve yerleştiler. Hayırsever Bay Yani de onlara yardım etti ve evde kalan ilk yaşlı oldu. 1893 yılında yaşlı sayısı 23'e yükselince yeni bir yer ihtiyacı doğdu. Nisan ayında eskiden tarla olan bugünkü yer bulundu.
Fransız Fakirhanesi binası şimdilerde Bomonti Huzurevi olarak hizmet veriyor ve halen Fransız Yoksulların Küçük Kız Kardeşleri Cemaati tarafından yönetiliyor. Tabii İstanbul'da fakir Fransız kaldıysa...