On bir ili etkileyen ama tüm Türkiye'yi göçük altında bırakan bir felaket yaşadık. Acımız çok taze ve büyük. Yitip giden canlarımıza bir kez daha Allah rahmet eylesin. Sevdiklerinizi toprağa veriyorsunuz, belki eşiniz belki anne ya da babanız belki de çocuklarınız yok artık. Sabah kalkıyorsunuz eviniz, işiniz, mahalleniz, komşunuz kalmamış, başınızı sokacak çadır bile bulamıyorsunuz belki. Bir akrabanız ya da yakınınızın yanına gitmek için 70 yaşından sonra gurbet ele göçmek zorundasınız. Tüm bu travmatik olayların ortasında yüzümüze tokat gibi çarpan o acımasız ama bir o kadar da gerçekçi cümle: "Hayat devam ediyor." Evet hayat devam ediyor, geride kapanmayacak yaralar bıraksa da öyle.Futbol sadece futbol değildir. Bu süreçte bunu bir kez daha gördük. Takımlarımız, taraftarlarımız öyle bir birliktelik gösterdiler ki hepsine sonsuz teşekkürler. Siyasilerin bir araya gelemediği bir ortamda onlar rekabeti bir kenara bıraktı, birbirlerinin tırlarına yardım malzemesi taşıdı, her anlamda tek ses oldu. İşte Beşiktaş-Antalya maçında çocuklar gülsün diyerek dakikalar 4.17'yi gösterdiğinde sahaya atılan oyuncaklar. Gözyaşlarımız sel oldu. Bir çocuğun gülmesini sağlamaktan daha önemli