5 hafta önceki görüntü itibariyle Trabzonspor'un elinde referans alabileceği hiçbir şey yoktu. Oyun ve oyuncu konusunda bitik, sezon açısından yitik, yönetim bazında mistik bir takım bulan camia bugün farklı şeyler konuşabiliyor.

Değişimin sırrı ne peki Başta iletişim becerilerini çok iyi kullanan, yapamayacaklarına değil yapabileceklerine odaklanan bir hocaya sahip olunması. Beklentilerin altında ezilen organizasyonu gerçeklerle tanıştırmayı nihayet başarmış sayıyorum Abdullah Avcı'yı.

İkna önce soyunma odasında başlar demiştim hep. Hemen hemen aynı oyuncularla oynuyor ama farklı oynuyor artık. Yavaş yavaş bazı prensipler oturdu. Kazanarak özgüven kazandı önce ve net hedef hemen arkasından geldi. Net hedefin yoksa ikna konusu çok sıkıntılı olabiliyor. İstikrarı bozan en büyük engel hedefsizliktir.

Türkiye Kupası'nda final ve Avrupa artık nihai hedef. Avcı'nın takım gelişimi için bir şey koyması gerekiyordu önüne ve dün itibariyle koydu.

Herkes hatırlasın. İlk geldiği dönemde de o büyük hikayeyi, önce alabileceği kupayı alarak başlatmıştı. Türkiye Kupası bu anlamda anlamlıdır. Hem Trabzon hem de Abdullah Avcı için. Hikayenin başladığı yer.

5 maçlık galibiyet serisi sonunda Trabzonspor dün de Başakşehir karşısında tatminkar bir futbol oynadı. İçeriden yeni transfer gibi gözüken, değer katan, kazanılan oyuncular var. Onların başında Umut Güneş geliyor. Şu geçiş döneminde hocanın elini gerçekten rahatlattı. Çabalıyor, mücadele ediyor, bir azim ortaya koyuyor ve ayakları yere basıyor artık. Trezeguet Afrika Kupası dönüşü 3-4 maçlık periyotta gelişimiyle varlığını hissetirdi. Meunier'in arkasına gelmesiyle gelişim gösteren bir diğer isim Visca. İhtiyaç anında 'maç alan' Visca'yı tekrar bulmak sizi hedefe kolay götürür.