Göztepe'de ilk yarı biterken şöyle göz ucuyla bir istatistiklere baktım... Sağlıklı bir Trabzonsporlu'nun o tabloya bakıp maçı izlemeye devam etmesi büyük lütuf olur diye düşündüm. Öyle de oldu...

0.00 gol beklentisi, 0 gol denemesi, 0 kaleyi bulan şut, 0 engellenen şutla soyunma odasına giden bir takımın rakibi isterse 9 kişi olsun maçı kazanma şansı olur mu

Her hafta Trabzonspor'u böyle izlemek gerçekten eziyet oluyor taraftara. 28. dakikada eksik kalan Göztepe o eksiği seyircisi ile tamamladı. Enerjik olan, pozisyon arayan, takım ruhunu sahaya daha iyi veren Göztepe'nin kazanması kimseye sürpriz olmadı herhalde.

Trabzonspor'un üzerindeki ölü toprağı öyle ağır ki; kepçe de getirsen kalkmıyor. Kırmızı karttan sonra herkes Trabzonspor'u 1 kişi fazla oynayacak sanırken gerçekte sadece 1 kişi oynuyordu: Uğurcan Çakır. Bir kişinin su taşıdığı değirmenden çalışmasını beklemek vakit kaybından başka bir şey değil. Bu ruh hali tam bir tükenmişlik sendromu.

Kariyerinden, arkadaşlarından veya aile etkileşimlerinden aldığın keyfi ve başarı duygusunu azaltan bu duygu zihinsel ve fiziksel tükenme durumudur.

Bir takımın kaptanı hiç hak etmeyen bir oyuncu grubunu ayakta tutmak için yırtınırken laçkalaşmış bir kaç isim kafasına göre takılıyorsa sahada oraya müdahale edeceksin.