Fatih Tekke geçtiğimiz sezon Trabzonspor'un oyunun iyi seyrettiği dönemlerde hep aynı stoper ikilisine, Batagov–Savicć tandemine yaslandı. Ne zaman ki oyun ritmini kaybetti orada da savunma hattındaki istikrarsızlık göze çarptı. Zorunluluktan Okay–Salih Malkoçoğlu ya da Okay–Serdar Saatçı gibi farklı tandemlerle oynamak durumunda kalmıştı. Bu da savunmadan oyun kurulumunu doğrudan etkileyen bir unsur oldu.

Bu sezon ise tablo çok daha net. Trabzonspor'un hem savunmada hem genel oyun bütünlüğünde sergilediği istikrarın en belirgin dayanak noktası yine Batagov–Savić ikilisinin sürekliliğiydi. Onana'nın oyun başlangıcındaki rolünden, Folcarelli–Oulai ikilisinin orta alan kurulumuna, Pina ve Eskihellaç'ın bek kademelerine kadar uzanan bir alışkanlık zinciri oluşmuştu. Takımın bu sezon 7 maçta kalesini gole kapatması, baskı yediği anlarda bile net pozisyon vermemesi doğrudan bu oturmuş yapının eseriydi.

HÜCUMA RİTİM LAZIM
Ancak bu ikilinin aynı anda sahada olmaması ister istemez Trabzonspor'un dengesini bozdu. Trabzonspor'un hücumda yaşadığı temel problem, topa yön verebilen ve oyunu bağlayabilen oyuncu sayısının azlığı. Bu eksiklik, takımın hücum geçişlerinde kopukluk yaratıyor. Rakipler artık bunu çok iyi okuyor. Çünkü oyun tempolu, iki yönlü hale geldiğinde Trabzonspor bundan fayda sağlıyor fakat alan daraldığında üretkenliği ciddi biçimde düşüyor. Rakipler de buna göre hazırlanıyor.