Dün İzmir'de oynanan Göztepe-Fenerbahçe maçının ilk devresinin sonunda şöyle enteresan bir istatistik vardı önümüzde: Yerde ikili mücadele sayısı 26 iken, havada 27 idi. Peki bu veri neden önemli Açıklamaya çalışayım.

Göztepe ligin hem en genç, hem de en uzun takımlarından... Dün oynayan Dennis ve Emersonn 21, Arda ve Miroshi 22, Juan ve Olaitan 23, Cherni 24, Bokele 25 yaşındalar.

Çok sayıda da uzun oyuncuları var: Heliton 195, Janderson ve Bokele 190, Allan 187, Emersonn, Miroshi ve Rhaldney 185 cm boyunda. Geçen sezon olduğu gibi bu yıl da fiziksel bir oyun oynuyorlar, topu mümkün olduğunda havaya kaldırıyorlar. Savunmadan kısa çıkmak yerine uzunları tercih ediyorlar. Elbette dünkü Yusuflu, Brownlı, Oosterwoldeli Fenerbahçe de uzun bir takım. Ancak Göztepe, Stoilov'la üçüncü sezonunda da yüksek oynamayı tercih eden, bu alanda ustalaşmış bir takım. İzmir'e misafir olup siz de yüksek toplarla oynarsanız Göztepe'nin lehine gelişir genelde maç. Eğer Fenerbahçe'nin oyuncuları daha kaliteliyse, ayağına mahirse, yapmaları gereken mümkün olduğunca topu yere indirmekti.

Dolayısıyla bir müsabakada havadaki ikili mücadele sayısı yerdekinden fazlaysa bu Fenerbahçe'nin değil, Göztepe'nin istediği bir oyun olduğu anlamına gelir sahada. Zaten dün 11'e 11 oynanan 62 dakikada işler tamamen Stoilov'un planladığı gibi gitti. Fiziksel bir oyun... Havadan oynanan bir maç... Özellikle orta saha oyuncularının sürekli tepesinden uçan toplar... Akla ister istemez Brian Clough'ın meşhur aforizması geliyor: "Eğer Tanrı futbolun havadan oynanmasını isteseydi, gökyüzüne kaleler kurmamıza izin verirdi"