Geçenlerde söyleşi yapmak için gittiğim üniversitede, öğrencilerden biri "Engin yaşam deneyimlerinize dayanarak bize bir cümle ile başarıya giden yolu özetler misiniz" diye sordu.

Hiç düşünmeden şu cevabı verdim:

"Arkanızda kirli iz bırakmamak, karşınıza çıkarılan engelleri aşabilmekiçin çok çalışmak ve sırtınızda gereksiz hayat yüklerini taşımamak!.."

Gençler bu kez "gereksiz hayat yükü" olarak neleri gördüğümü sordular.

"Biraz uzun olacak ama en başta geleni affetmektir" diyerek, okuyacağınız anektodu anlattım:

"Öğrencilerin çok sevdikleri öğretmen, ders yerine bir deney yapmak istediğini söyler.

Çocuklarhocalarının önerisini tereddütsüz kabul ederler.

Bunun üzerine öğretmen"O halde ne dersem yapacağınıza da söz verin"der.

Öğrenciler de söz verirler.

"Yarın hepiniz birer plastik torba ve beşer kilo da patates getireceksiniz!.."

Öğrenciler pek bir şey anlamamalarına karşın, ertesi sabah hepsi 5'er kilo patatesle torbaları getirip sıralarının üzerine koyarlar.

Öğretmen derse girer girmez merak içindeki öğrencilerine şöyle der:

"Şimdi, bugüne dek affetmeyireddettiğiniz her kişi için bir patates alın, o kişinin adını o patatesin üzerine yazıp torbanın içine koyun!.."

Bazı öğrenciler üçer-beşer patates koyarken, bazılarının torbası neredeyseağzına kadar dolar!..

Öğretmen, "Peki şimdi ne olacak"dercesine bakan öğrencilerine şunu söyler:

"Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin, bu torbaları yanınızda taşıyacaksınız. Yattığınız yatakta,bindiğiniz otobüste, okuldayken sıranızın üstünde, hep yanınızda olacaklar... Her söylediğimi yapacağınıza söz verdiniz,kaytarmakyok!.."

Aradan bir hafta geçer.

Öğretmen sınıfa girdiğinde, öneriyi yerine getiren öğrenciler yakınmaya başlarlar: