Bundan 20 sene önce yakın bir komşumun köyde yaşayan akrabası bir genç vardı. Aile çiftçiydi. Tarlaları bağ bahçeleri besicilik yaptıkları hayvanları vardı. Tarım ve hayvancılığa ait her işe vakıf delikanlı askerliği yaptı evlenme zamanı geldi. Köyünden başlayarak civar köylerde delikanlıya uygun kız adaylarına görücü gidildi. Kız isteme merasimlerinin bazılarına ben de dahil oldum zaman zaman.

Genç yakışıklı lise mezunu askerliğini yapmış, işi gücü ve durumu iyi olanbir delikanlı kendi memleketinde kız bulamıyordu evlenmek için. Gidilen her kız ve ailesi damadı beğeniyordu, gelin adayları evlenmeyi kabul ediyordu ama tek bir şartla:

"Evlenince İstanbul'a yerleşirsek evlenebiliriz!"

Köyde ev bark bağ bahçe hayvan tarla her şey var ve çalışıp üreten kazanan ve üstelik çocukluktan beri tarım ve hayvancılıkla uğraştığı için işini de bilen bir gence, evlenebilmek için İstanbul'a göç etmeyi kabul etmesi şart koşuluyordu. Çünkü çevre köyler de dahil bölgedeki köylerde gençler hep büyük şehirlere göç ediyordu.

Bir iki sene sürdü bu arayış. Maalesef damadın istediği kızlar şehir sevdasından vazgeçmedi. Nihayetinde pes edip, aynı abisi gibi o da bu şartı kabul edip evlendi.

İstanbul'a göç ettiler, köyde avlusu bahçesi olan iki katlı evi bırakıp gecekondudan bozma bir binanın kot dairesinde ev tuttular. Damat asgari ücretle bir işe girdi. Özel sektörde bir ustalığın, zanaatın yoksa ne yapacaksın, o iş senin bu iş benim, ev sahibi derdi benim oradan oraya savrularak yaşadılar yıllarca. Büyük şehir sevdasına kendi işinin patronu olan adam gitti milletin işinde en zor şartlarda "çalışan eleman" oldu. Ne oldu ne öldü nihayetinde duydum ki şartların zorluğu, istediği işi yapamamak ve maddi yetersizliğin yanına başka faktörlerde devreye girmiş ne huzur kalmış ne doğru düzgün aile yaşantısı. Neticede binlercesine şahit olduğumuz gibi, İstanbul bu aileyi de yuttu…

Ülkemizde iyi olan şeylerin "kötü, banal, varoş, yobaz, geri cahil" gibi, aşağılayıcı yaftalamalarla anılır hale getirilmesi bazı mihrakların bilinçli operasyonudur.

Doğulu olduğunu kabul etmeyip Doğudaki milletlere dudak büküp "ıyyy" yaparak küçümser tavır takınan kompleksli Batıcı kafalar var ya; işte bu zihniyet yıllarca medya ve Yeşilçam filmleriyle "Müslümanlara yobaz, imamlara ahlaksız, köylüye pis arsız cahil ve fırsatçı" imajı çizmesinin neticesidir köyde yaşayanların azalma sebebi. Bu zihniyet Batıyı, Batıcı yaşam tarzını, şehirde yaşamayı lüks şatafat gayri ahlaki hayat tarzını fırsatçılığı tokatçılığı emeksiz kazancı, maneviyat karşıtlığını haram olanı teşvik etti özendirdi. Batılı gibi yaşayan "bey-hanım" oldu, başörtülüler hizmetçi, köylüler de cahil maraba…

Devlet de doğru bir tarım politikası da oluşturmayınca tarım ülkesinde köyde yaşayanlar nüfusun yüzde yedilere kadar düştü.

Son birkaç yıldır nüfusumuz alarm veriyor. Doğum oranları düştü, çocuk sayısı azaldı ve bu şekilde giderse birkaç on yıla kalmaz genç nüfusla birlikte ülke nüfusu iyice azalacak. Devletin gücünü milletle, milletin gücünü sağlam aile yapısıyla, sağlam aileyi ise inanç ve değerlere sahip insanlarla oluşturabilirsiniz.

Cumhurbaşkanımız yıllardır her fırsatta çocuk sayısının artırılmasını tavsiye ediyor, devlet olarak da bu tavsiyeyi teşvik etmek için adımlar atılıyor.

Fakat meselenin sadece maddi yönüyle ele alınıyor olması çok ciddi bir problem. Kültür iktidarı!... Her meselenin en önemli yönünü bu mevzu kapsıyor.

Her şey anlayışla başlar. Anlayış insanı harekete geçiren düşünceyi oluşturur ve bu fiiliyata bu düşünceyle geçilir. İnternet çağıyla birlikte "küresel dünyanın" her melaneti, fert fert insanlara ulaştığında zaten belli oranda zihin ve anlayış kayması yaşanmıştı ülkemizde.