İlk yarıda Tolunay Kafkas Fenerbahçe'nin merkezine yoğun bir baskı planladı. Tolga Ciğerci ve Djokanoviç ile İsmail Yüksek'i kapatan Ankaragücü, Efkan, Cephas ve Mujakic ile de Fenerbahçe'yi sağ koridorda sıkıştırdı. Samuel'den gelmeyen topları tolere etmek adına İrfan Can'ın geri geldiği pozisyonların sayısı çoktu ve bu Fenerbahçe'yi hücumda eksik bıraktı. Fenerbahçe sağdan götüremediği topları Dzeko'nun da yardımıyla soldan Oosterwolde ile götürmeyi denedi. Dzeko'nun orta sahanın derinine kadar indiği anlarda Oosterwolde'ye iç koridorda bir pencere açılsa da Hollandalı sol bekin o pencereden sızma hızı ve şekli beklenen etkiyi yaratmadı. Ferdi Kadıoğlu'nun hızı, dripling yetenekleri ve oyun zekasına alışmış bir kadronun hücumda sete yerleşmek için merkezdeki oyunculardan çok ekstra katkı almasının dışında bir seçenek kalmadı. İkinci yarı İrfan'ın içeri kat ederek iç koridoru doldurması, Dzeko'nun başarılı alan taramaları, Osayi-Samuel'i rakip ceza sahasına yaklaştırmaya yetti.

Kaliteyle gidebileceğin nokta....

Nitekim gol de Dzeko'nun asisti, Samuel'in golüyle geldi. Ankaragücü'nün birebir baskılarından dolayı topa istediği oranda sahip olamayacağını anlayan İsmail Kartal, İrfan-Cengiz değişimiyle rakip arkasında daha hızlı olmayı planladı. Fenerbahçe, topa ilk yarıdan daha az sahip olmasına rağmen Dzeko, Tadiç ve Fred'i ceza sahasında topla buluşturdu. Ankaragücü gibi zor bir deplasmanda yine oyuncu kalitesiyle kazandı. Zaten sezonun bu bölümünde kimse yüzde 100 formda değilken kaliteyle bazı tepeleri aşabilirsen bir ay sonra düzlüğe geldiğinde planın gücüyle ilerleyebilirsin. Ankaragücü-Fenerbahçe maçıyla aynı saatte Türk spor tarihinin en büyük zaferlerinden birini bize kazandıran Kadın Voleybol Milli Takımımız'a sonsuz teşekkürler.