*

İşte Gazze misali;

Soykırımcı Siyonist İsrail, başta ABD olmak üzere dünyada ne kadar terörist devlet varsa arkasına alarak saldırıyor ama….

Filistinlilerin çelikten iradesini bir türlü aşamıyor.

Görüyorsunuz; tarihin en büyük soykırımına uğrayan, açlığa mahkûm edilen, koskoca İslâm Âlemi tarafından yalnız bırakılan Gazzeliler iki yıldır yirmi yedi düvele direniyor.

Bütün insanlığa "iman", "azim", "irade", "yiğitlik" dersi veriyor.

Bu insanların maneviyatları sağlam olmasaydı, yüreklerindeki iman bir takım operasyonlarla sökülüp atılmış ya da gevşetilmiş olsaydı…

Böyle bir kahramanlık destanına imza atabilirler miydi

Aslında iş buraya da gelmezdi değil mi; şimdiye kadar çoktan gitmiş olurdu Gazze.

Manevi Vatan meselesi, bu…

Manevi Vatan sağlamsa, zafer er geç gelir.

Manevi Vatan'ın zemini kaymışsa o ülkenin durumu toparlamak için fazla zamanı kalmamış demektir.

Tehlike kapıda demektir.

Manevi Vatan'a sahip çıkma seferberliğinin başlatılması için çok fazla vakit kalmamış demektir!

Bir memlekette Manevi Vatan'ın zemininin kayıp kaymadığını nasıl anlarsınız

Birçok belirtisi olur bu durumun, oralardan rahatlıkla anlarsınız…

Mesela…

Aile ilişkileri iyice gevşemiştir.

İnsanlar, küçük büyük, genç yaşlı tanımaz olmuşlardır.

Sokaklarda şiddet artmıştır, gücü yeten yetene durumu olmuştur…

Aynı vatanın insanları sudan bahanelerde birbirlerinin gözünü kafasına patlatır olmuştur.

Mağduriyetlere uğrayan insanlar kendilerini yalnız, çaresiz hisseder ve bu duygularını da her yerde ifade eder hale gelmiştir.

Ülkenin her tarafını fırsatçılık ve fırsatçılar sarmıştır…

Çok büyük felâketler sırasında bile felâketzedelere yardım etmek yerine onları "kazıklayan" fırsatçılar peyda olmuştur.

Felâketten kurtardıkları eşyaları taşımaya çalışan zor durumdaki insanlar, fırsatçı nakliyatçılar tarafından katlanan fiyatlarla karşılaşmış…

Ne yapacaklarını bilemez hale gelmiştir.

O ülke, bütün bu çirkinliklerin dışında kalan, felâketzedelere el uzatmak için çırpınan insanlar tarafından ayakta tutulmaktadır ama…

Fırsatçıların oranı da kabul edilebilirin çok üzerine çıkmıştır.

Dahası komşuluk ilişkileri de iyice gevşemiştir.

Çoluk çocuğunu, evini anahtarını komşusuna emanet edenlerin oranı hayli azalmıştır.

İnsanlar parklarda, bahçelerde gördükleri cici bebekleri sevmekten "Aman aman beni sapık zannederler filan!" korkusuyla uzak durur olmuşlardır.

Bir zamanların bebekleri, çocukları parklarda oynatan sevimli komşu dedeleri, şüpheli insanlar haline gelmiştir!

*

Dahası…

İnsanlar, evlerinde bir arıza meydana geldiğinde çağıracak usta bulamaz hale gelmiştir…

Güç bela bulduklarından bir bölümü ise "usta"lık vasfından çok uzak insanlar olmuştur.

İş yaptırmak, düzgün iş yaptırmak binde birin mahzar olabildiği bir ayrıcalık haline gelmiştir.

*

O ülkede milyonlarca üniversite mezunu mesleksiz genç birikmiştir.

İşverenler iş yapacak vasıfta eleman; iş arayanlar ise evlenip geçinmelerini temin edecek ekmek kapısı bulmakta çok zorlanır hale gelmişlerdir.

Evlilikler geciktirildikçe geciktirilmekte, nüfus artış hızı dibe çakılmaktadır.

İnsanlar anne-baba olmayı bile külfet görür hale gelmişlerdir.

Anne baba adaylarına bir-iki çocuk bile ağır gelir olmuştur…

Evlâtlar da, kendilerini bakıp büyüten, koruyup kollayan yaşlı anne babalarının bakmak istemez olmuşlardır.

Yaşlı bakım ve rehabilitasyon merkezlerine duyulan ihtiyaç günden güne artmıştır.

Bebekler kreşlere, yaşlılar huzur (!) evlerine gönderilir olmuştur, genellikle…

*

O ülkenin medyasında yuva yıkıcılıktan teşhirciliğe, cinsel sapkınlıktan israfa şiddete kadar bütün olumsuzlukların reklamı yapılır olmuştur…

Gündüz kuşaklarında bile çatır çatır yapılır olmuştur…

Yetkililer, böyle gayri ahlâkiliklere asla müsaade edilmeyeceğini söyleyip dursalar da bu türden yayınlar asla durmamaktadır.