Selda abla sorunumu kimse anlamıyor... Hatta annemler dalga geçiyor.

Durum şu; Yedi yıllık evliyim. Kocam iş değiştirince yeni bir mahalleye taşındık. Yeni apartman, yeni komşular, yeni kızlar kadınlar...

Kocam cennete düştü. Aslında kaba saba bir adamdır. Evdeyken küfür kıyamet, tükürük, yellenme ne ararsan var. Ses tonu bile kaba, köylü gibi konuşur ama bu günlerde genç birini görsün o ses değişiyor, kibarlaşıyor, kendine Kerem Bursin gibi havalar veriyor.

Görsen, kafayı yana eğip gözlerini kısmalar, derin derin bakmalar... Abla benim bunu öldüresim var. Bak yazarken bile çıldırdım. Şu anda uyuyor acaba gidip o kirpiklerini dibinden kessem mi, çipil çipil kalsın... Mahalledeki bütün kadınlara "Kanmayın aslında öküzün tekidir" diye anlatmayı düşünüyorum.