Beyaz Saray'da gerçekleşen Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ile ABD Başkanı Donald Trump arasındaki tarihi zirve, üzerinden zaman geçse de yankılarıyla dünya gündemini meşgul etmeye devam ediyor.

2 saat 18 dakika süren bu görüşme, sadece bir diplomatik buluşma değil, aynı zamanda Türkiye'nin küresel siyasetteki yeni konumunun güçlü bir sembolü olarak kayıtlara geçti.

Bu süre, iki liderin baş başa gerçekleştirdiği yoğun bir müzakerenin ötesinde, küresel güç dengelerinin yeniden şekillendiği bir dönemin habercisi oldu. Peki, bu görüşme neden bu kadar önemliydi Türkiye, bu 138 dakikada neyi başardı Ve neden Batı, özellikle Avrupa ve İsrail, bu tablodan rahatsız oldu

Diplomaside görüşmelerin süresi, genellikle içeriğin derinliği ve liderler arasındaki ilişkinin niteliği hakkında güçlü bir mesaj taşır. Beyaz Saray'da 2 saat 18 dakika süren Erdoğan-Trump zirvesi, bu bağlamda sıradan bir görüşmeden çok daha fazlasını ifade ediyor.

Avrupa'nın önde gelen liderlerinin Trump ile yaptığı görüşmeler genellikle kısa, hatta bazen birkaç dakikayla sınırlı kalırken, Erdoğan'ın bu uzun soluklu müzakeresi, Türkiye'nin masada eşit bir aktör olarak yer aldığını açıkça gösterdi.

Avrupa başkentlerinde sıkça görülen manzara, liderlerin Washington'da adeta bir "sıra bekleme" ritüeline tabi tutulmasıdır. Almanya Şansölyesi Angela Merkel'in ya da Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron'un Trump ile görüşmelerinde, genellikle kısa süreli ve tek taraflı bir atmosfer hakimdi.

Fotoğraflarda, Avrupa liderlerinin Trump karşısında ezik, hatta zaman zaman azarlanmış bir duruş sergilediği anlar hâlâ hafızalarda. Ancak Erdoğan'ın Beyaz Saray'daki duruşu, bu tablonun tam tersiydi. Kendinden emin, gündemini masaya koyan ve eşitler arası bir diyalog yürüten bir lider portresi, sadece Türkiye'ye değil, küresel siyasete de yeni bir mesaj verdi: Ankara, artık ne buyruğu dinleyen ne de sırasını bekleyen bir ülkedir.

Batı dünyasının, özellikle Avrupa'nın, Erdoğan'a ve Türkiye'ye duyduğu öfkenin temelinde, demokrasi ya da insan hakları gibi söylemler yatmıyor.

Bu öfke, Türkiye'nin bağımsız bir dış politika izleyerek Batı'nın geleneksel "efendi-çırak" ilişkisini reddetmesinden kaynaklanıyor. Avrupa liderleri, Washington'da genellikle ABD'nin çizdiği çerçeveye uymak zorunda kalırken, Erdoğan'ın Trump ile gerçekleştirdiği bu uzun görüşme, Türkiye'nin kendi gündemini dikte edebilecek bir güce ulaştığını kanıtladı.

Avrupa başkentleri, bu tabloyu kıskançlık ve rahatsızlıkla izliyor. Çünkü Türkiye, sadece bölgesel bir güç olmakla yetinmiyor; aynı zamanda küresel siyasette oyun kurucu bir aktör haline geliyor.

NATO ittifakı içinde bile Türkiye, artık sadece bir müttefik değil, stratejik kararların alınmasında vazgeçilmez bir ortak olarak görülüyor. Bu durum, Avrupa'nın alıştığı "itaatkâr Türkiye" imajını yerle bir ediyor. Ankara, Suriye'den Libya'ya, Doğu Akdeniz'den Kafkaslar'a kadar her dosyada kendi çıkarlarını koruyan ve gerektiğinde Batı'ya meydan okuyan bir duruş sergiliyor.

Türkiye'nin Beyaz Saray'daki bu güçlü teması, sadece Avrupa'yı değil, İsrail'i de derinden rahatsız etti.

Tel Aviv, yıllardır Washington üzerindeki nüfuzunu kullanarak Ortadoğu'daki politikalarını "ben yaptım oldu" anlayışıyla hayata geçiriyordu. Ancak Türkiye'nin masada bu kadar güçlü bir şekilde yer alması, İsrail'in bu ayrıcalıklı konumunu tehdit ediyor. Gazze'deki insani krizden Suriye'deki kaosa, Doğu Akdeniz'deki enerji rekabetinden küresel enerji hatlarına kadar her konuda Türkiye'nin ağırlığı artıyor.

Erdoğan'ın Filistin meselesindeki kararlı duruşu ve İsrail'in bölgedeki yayılmacı politikalarına karşı açıkça meydan okuması, Tel Aviv'de ciddi bir huzursuzluk yaratıyor.

Türkiye'nin Washington'da kurduğu bu samimi ve etkili diyalog, İsrail'in alışılagelmiş baskı mekanizmalarını boşa çıkarıyor. Artık Ortadoğu'da hiçbir denklem, Ankara'nın onayı olmadan sürdürülebilir değil. Bu durum, İsrail'in bölgesel planlarını yeniden gözden geçirmesini zorunlu kılıyor.

2 saat 18 dakikalık bu görüşme, Türkiye'nin küresel siyasetteki yeni rolünü net bir şekilde ortaya koydu.