Türkiye'deki tarım-gıda politikaları ve gıda güvencesi ilişkisi çeşitli istatistik verilerle değerlendirilmiştir. Gıda üretim düzeyi ile gıda ihtiyacı miktarı küresel düzeyde karşılaştırıldığında, üretimin ihtiyaç duyulan miktardan fazla olduğu görülmektedir. Bu durum gıda güvencesinin yalnızca üretimle ilişkili bir kavram olmadığını ortaya koymaktadır. Bu bakımdan tarladan sofraya tüm üretim, dağıtım ve tüketim ilişkilerini ve süreçlerini kapsayan gıda güvencesi, tarım ve gıda politikalarıyla yakından ilgilidir. Öte yandan; gıdanın ekonomi politiği ile ulus devletin gelişimi arasındaki bağlantıyı anlamak, küresel gıda politikalarını belli dönemler halinde tanımlamak için gıda yönetim sisteminin yeniden adlandırılması gereklidir. Türkiye'de tarım sektöründeki değişimler ile gıda sektöründeki üretim ve dağıtım süreçleri arasında karşılıklı etkileşime dayalı yakın bir ilişki söz konusudur. 1970'lere kadar kendi kendini besleyebilen ülkeler arasında yer alan Türkiye'de 1980 sonrası değişen tarım-gıda politikaları nedeniyle zaman zaman temel gıda maddeleri ithal etmek zorunluluğu ortaya çıkmıştır. Bir ülkede üretilen mal ve hizmetlerden elde edilen toplam gelirin o ülkede yaşayan bireyler arasındaki paylaşımı ya da bölüşümü gelir dağılımı olarak tanımlanmaktadır. Gelir dağılımındaki dengesizlikler, başta açlık ve yoksulluk olmak üzere birçok sosyo-ekonomik ve sosyo-kültürel sorunun kaynağı olmaktadır. Bu bağlamda bir ülkenin gıda güvencesigüvencesizliği durumu değerlendirilirken o ülkedeki gelir dağılımı ve gelir dağılımındaki