İspanyol yönetmen Jaume Balaguero imzalı 2011 yapımı "Mientras Duermes" (Ölüm Uykusu), klasik gerilim sinemasına psikolojik bir derinlik kazandıran çarpıcı bir yapımdır. Film, "korku" duygusunu ani sahnelerle değil izleyicinin içine işleyen bir huzursuzluk oluşturur. Başkarakterin kötülüğü, doğrudan şiddet yerine sistematik bir psikolojik işkenceyle kendini gösterir.

Film, içerdiği gerilimin yanısıra ana fikir olarak insan kıskançlığının, kötülüğünün ne kadar büyük, zararlı ve sınır tanımaz olduğunu gösterir. Kötülüğün, insan bünyesinde oluşturduğu kıskançlığın planlı bir şekilde başka bünyelere sızma girişimi başarıyla işlenir.

Film, öncelikle apartman görevlisi Cesar'ın iç dünyasına odaklanır. Dışarıdan bakıldığında sessiz, nazik ve işini iyi yapan biri gibi görünen Cesar, aslında derin bir mutsuzluk içindedir ve bu mutsuzluğu başkalarına da yayarak var olmayı seçen kötübir adamdır. Son hedefi ise apartmanda yaşayan genç, mutlu ve neşeli bir kadın olan Clara'dır.

Cesar, Clara'nın hayatına gizlice müdahale eder; onu gece uykusunda etkisiz hâle getirerek odasına girer ve çeşitli yollarla psikolojik çöküşünü tetiklemeye çalışır. Film, bu rahatsız edici oyunun yavaş yavaş nasıl şekillendiğini ve Cesar'ın iç dünyasındaki karanlığı ustaca işler.

"Mientras Duermes", klasik bir "kötü adam" öyküsünden daha fazlasını sunar. Cesar, sıradan bir psikopat değildir. Onu korkutucu yapan şey, kendisini kurban gibi görmesi ve kötülüğü tamamen kişisel tatmin için yapmasıdır. Film boyunca, Cesar'ın empati yoksunluğu, manipülatif davranışları ve Clara'nın hayatını sistematik şekilde sabote etmesi izleyicide derin bir rahatsızlık yaratır.

Clara ise yaşam enerjisi yüksek, pozitif bir karakterdir. Ancak Cesar'ın planları karşısında savunmasız hâle gelir. Bu durum, pozitifliğin her zaman bir koruma kalkanı olamayacağını düşündürür.

Balaguero'nun yönetimi, atmosfer yaratma konusunda oldukça başarılıdır. Karanlık, dar apartman koridorları, sessizlikle bezenmiş uzun sahneler, iç daraltıcı bir atmosfer yaratır. Gerilim, çoğu zaman gösterilmeden verilir; seyirci her an bir şey olacakmış gibi diken üstünde tutulur. Müzik kullanımı da oldukça minimaldir, bu da Cesar'ın sessiz tehditkârlığını daha da etkili kılar.