Önceki yazılarla birlikte okunmasını tavsiye ederek kaldığımız yerden devam...

Birinci yazımızın en sonundaki hatırlatmalarımızla devam edelim…

"Srebrenitsa'nın bağrındaki şehit sayımı 8372 değil, 30 bin; inanma!

Da se ne zaboravi i da se ne ponovi! / Unutulmamalı ve tekrarlanmamalı!

Unutulan soykırım tekrarlanır, uyuma!

Nitekim aynı soykırım Filistin ve Gazze'de devam ediyor…"

***

Da se ne zaboravi i da se ne ponovi!

Evet... Da se ne zaboravi i da se ne ponovi! / Unutulmamalı ve tekrarlanmamalı!

"Dile bile kolay değil: Bosna Savaşı'nda 100 bin insan hayatını kaybetti, 50 bin kadın tecavüze uğradı, 2 milyon insan evini terk etmek zorunda kaldı.

Hayatını kaybedenlerin 10 bini Saraybosna'dan, 2 bin 700'ü Zvornik'ten, bin 900'ü Foça'dan, bin 700'ü Vişegrad'dan, 500'ü Biyelyina'dan ve 224'ü Travnik'ten idi.

Son soykırımın, dikkat çeken, başka özellikleri de var.

Bundan önceki soykırımlarda, hiçbir silahlı direniş yaşanmadı.

Ancak bu sefer, başka bir şey oldu.

Boşnaklar, ilk kez Çetnik ve Ustaşalara karşı silahlı direniş gösterdiler.

Aslına bakılırsa: Boşnaklar, sadece Sırp, Hırvat ve Karadağlılara karşı değil, Rusya ve Yunanistan başta olmak üzere tüm Batılı dünyaya karşı savaştılar.

Hatta kendi içlerindeki Boşnaklara karşı da mücadele etmek durumunda kaldılar.

Ne oldu, şaşırdınız mı..

Son soykırımın bir diğer ayırt edici özelliğini Bosna Hersek Kayıp Kişiler Enstitüsü Müdürü Amor Maşoviç şu şekilde anlatıyor:

"Bugüne kadar tespit edilen toplu ya da tekil Müslüman mezarlarını haritada işaretlerseniz, Sırp Cumhuriyeti sınırlarıyla örtüştüğünü görebilirsiniz. Sırp Cumhuriyeti'nde, Boşnak ve Hırvatların savaştan önce Sırplarla birlikte yaşadığı ve savaştan sonra toplu mezarın bulunmadığı, bir toprak parçası yok."

Son soykırımın en dikkat çeken özelliği ise şehitleridir.

Çetnik Sırplar, Vişegrad'da, sadece 48 saatlik Kurspahiç soy isimli bir bebeği, yakarak şehit ettiler.