Müslüman Alimler İstanbul'da

REFİK TUZCUOĞLU

Büyük tarihçi İbnü'l-Esîr, Moğol istilasının oluşturduğu dehşeti anlatırken, insanlık tarihinin en ibretlik sahnelerinden birini kaydeder. Rivayete göre, tek bir Moğol askeri, onlarca insanın bulunduğu bir sokağa veya köprüye girer ve kimsenin en ufak bir direniş göstermeye cüret edemediği bir katliama başlar. İnsanlar, iradeleri bedenlerini terk etmişçesine ölmek için sıralarını beklerler. Hatta bir rivayette, esir aldığı bir adamı öldürmek isteyen Moğol askerinin yanında silahının olmadığını fark ettiği anlatılır.

Esire dönüp, "Ben silahımı alıp gelene kadar buradan ayrılma!" der.

Esir, Moğol askeri kılıcını alıp gelene kadar ölümü bekler. Geri dönen Moğol askeri, adamı orada beklerken bulur ve öldürür. Bu, kılıcın gücünden çok ruhlara hükmeden korkunun, yani 'öğrenilmiş çaresizliğin' zaferidir.

İslam dünyasının bugün içinde bulunduğu durumu, Moğol istilası döneminin Bağdat'ına çok benzetirim.

Dicle Köprüsü'nde sıralanmış onlarca Bağdatlı, canlarına kasteden tek bir Moğol askerine elini dahi kaldırmadan onursuzca can verdi. Tıpkı o köprünün üzerindeki insanlar gibi, 2 milyarlık İslam alemi gözlerinin önünde Gazze'nin yok edilişini izliyor.

Hedef sadece Gazze ile sınırlı da değil. Bir televizyon programında ne diyordu Netanyahu; "Büyük İsrail vizyonuna çok bağlıyım, bu benim tarihi ve manevi misyonumdur.""Manevi misyon"dan kastettiği, Nil'den Fırat'a kadar olan bütün toprakları İsrail'e ilhak etme politikası.

Bunu pervasızca ilan edebiliyorlar. Yani Mısır'a, Suudi Arabistan'a, Ürdün'e, Lübnan'a, Suriye'ye, Irak'a "günü geldiğinde sizleri tek tek yutacağım" diyor. Onlar da görmezden, duymazdan, anlamazdan geliyor.

Netanyahu'nun, tahrif edilmiş Tevrat'taki "vaat edilmiş topraklar"ı işgal politikası, Evanjelik-Siyonist ittifakın kehanetlerini esas alan teo-politik bir projedir. Bu proje yeni de değil. 1948'de İsrail devletinin kurucusu David Ben Gurion, sınırların Filistin'le kalmaması gerektiğini açıkça dile getirmişti.

Ona göre mesele, güç arttıkça tüm bölgeyi kontrol altına almaktı. Yani karşımızda, kutsallık maskesi altına gizlenmiş topyekûn bir medeniyet savaşı duruyor. Ve elbette ABD, bu kanlı teolojiden beslenen soykırımcı Siyonizm'in koşulsuz destekçisi ve silah tedarikçisi. Avrupa'ya gelecek olursak, kendi halklarından yükselen vicdanlı tepkilere rağmen üç maymunu oynamaya devam ediyor.

Peki, bir zamanlar Endülüs'ten Çin Seddi'ne kadar uzanan bir medeniyetin mirasçıları nasıl bu hale geldi

Bu irade felci kaderimiz değil, bize dayatılan bir projenin sonucu. Sykes-Picot perspektifi ümmetin arasına sadece dikenli teller değil, zihinlere de duvarlar ördü. Emperyalizmin kurduğu kukla yönetimler Batı'ya ekonomik ve askeri olarak bağımlı tutuldu. Yıllarca körüklenen etnik ve mezhep ihtilafları, bölge insanlarının enerjilerini yine birbirlerine karşı tükettirdi. Sonuç; kendine güvensiz, ortak şuurdan yoksun, Bağdat Köprüsü'ndeki gibi donakalmış bir kitle.

İşte bu öğrenilmiş çaresizliğin karşısında, Eyüp Sultan'ın manevi ikliminde bir umut filizlendi. "Müslüman Âlimler Birliği" çatısı altında 50 ülkeden 150 İslam âlimi bir araya geldi. İslam Dünyası'nın üzerindeki ölü toprağını atmak için bir vicdan şûrası başlattılar. Onların görünür gayesi, Moğol askerinin karşısında kalmış gibi iradesi felç olan insanlara, "Titre ve kendine gel!"