İki yıldır süren bir sessizlik...

Arap ve İslam dünyasının utanç verici suskunluğu, uluslararası sistemin ikiyüzlü komploları, mazlum Gazze halkını açlığa, susuzluğa ve ölüme mahkûm etmiş durumda. Yeryüzünün gözü önünde, insanlığın vicdanı önünde işlenen bu suçlara karşı devletlerin çoğu sessiz, kurumların çoğu kör ve sağır.

Tam da bu karanlık tabloda, insanlığın onurunu ayakta tutan bir hamle ortaya çıktı: "Direniş Filosu". Onlarca insani yardım gemisini arkasına alarak, dünyanın dört bir yanından yüzlerce vicdan sahibi insanı tek bir kervanda buluşturan bu hareket, yalnızca Gazze'ye değil, insanlığın tamamına umut ve cesaret aşılıyor.

Bu filo, zulmün duvarlarını yarmak, açlığın zincirlerini kırmak ve kuşatılmış kardeşlerimize nefes olmak için yola çıktı. Onların yolculuğu, sadece bir yardım seferi değil; hak ile batılın, vicdan ile zorbalığın, insanlık ile barbarlığın karşı karşıya geldiği tarihî bir meydan okumadır.

Kahramanların Cesareti: Ölümü Göze Alarak Yaşatanlar

Bu filoya katılanlar sıradan yolcular değil; onlar insanlığın onurunu sırtlayan kahramanlardır. Kendi hayatlarını, kendi güvenliklerini geride bırakarak kuşatma altındaki kardeşlerine koşmayı seçtiler. Onlar biliyorlardı ki bu yolculuk, belki de geri dönüşü olmayan bir yolculuktur. Fakat onlar için asıl mesele, yaşamak değil; doğru olanı yaşatmak, mazlumların feryadına ses olmak, zulmün zincirlerini kırmaktı.

Bu yiğitler, yalnızca yardım malzemelerini taşıyan gemilere binmediler; aynı zamanda vicdanın ve adaletin yükünü omuzladılar. Her biri, insanlığın suskunluğunu yırtan bir çığlık, karanlık gecede parlayan bir meşale oldu. Onların cesareti, sadece Gazze'deki kardeşlerimize değil, bütün dünyaya şu mesajı haykırdı: "Adalet uğruna ölmek, zulme sessiz kalarak yaşamaktan daha onurludur!"

Gazze'ye uzanan bu sefer, aslında yüzyıllardır süren hak ve batıl mücadelesinin yeni bir perdesi oldu. Bu kahramanlar, tarihin şahitliği altında gösterdiler ki; denizlerin ortasında da olsa, vicdanın rotası daima mazluma doğru ilerler.

İşgalci Rejimin Zorbalığı: Kahramanlara Uzanan Kirli Eller

İşgalci İsrail rejimi, bu insani yardım seferine de tahammül edemedi. Çünkü onlar bilirler ki; bir avuç mazluma uzanan ekmek, bir damla su, bir parça ilaç bile, onların kanla kurdukları düzeni sarsar. Bu yüzden denizlerin ortasında, uluslararası hukuku hiçe sayarak, insanlığın en temiz vicdan sahiplerini zorbalıkla alıkoydular. Gemilere baskın yaptılar, yardım gönüllülerini darp ettiler, zincire vurdular ve esir aldılar.

Oysa bu gemiler silah taşımıyordu, savaş için yola çıkmamıştı. Tek taşıdıkları şey, açlıktan ölen çocuklar için süt, bombardımanlarda yıkılmış evlerden çıkan yaralılar için ilaç, çıplak kalanlar için battaniye ve umut dolu kalplerdi. Ama İsrail rejimi, işte bu insani yardımdan korktu. Çünkü hakikat, onların yalan imparatorluğunu yıkan en büyük silahtır.

Bugün Gazze'de açlıktan, susuzluktan, soğuktan ölenlerin sayısı on binleri bulmuş durumda. Kadınlar, çocuklar, yaşlılar hedef alınarak sistematik bir şekilde öldürülüyor; şehirler, altyapılar, hastaneler yerle bir ediliyor. Bu tablo, yalnızca bir savaş değil; topyekûn bir soykırımdır. Ve direniş filosuna yapılan saldırı, bu soykırımın bir başka yüzünü, yani insanî dayanışmayı bile susturma çabasını göstermektedir.

İşgalci rejim, bu kahramanların cesur çıkışını bastırarak dünyaya gözdağı vermek istedi. "Mazluma yardım edeni de cezalandırırım" mesajını verdi. Fakat unuttukları bir hakikat var: Zulümle iktidar kurulur ama zulümle ayakta kalınmaz. Bu zorbalık, onların korkusunun en açık göstergesidir. Çünkü korkuyorlar; bir gemiden, bir vicdandan, bir damla adalet sesinden.

Ve bugün bu kahramanlar, sadece İsrail'in hücrelerinde değil; bütün insanlığın vicdanında özgürdür. Onların esareti, işgalcinin ahlaki iflasının en büyük belgesidir. Tarih bu sahneyi yazacak: Bir yanda mazluma uzanan elleri zincirleyen zalimler, diğer yanda zulmü yırtmak için bedenini siper eden onurlu insanlar.

Kahramanlara Karşı Sorumluluklarımız: Sessiz Kalmak İhanettir

Bu kahramanların cesur adımı sadece bir destan değil, aynı zamanda bizlere yüklenmiş ağır bir sorumluluktur. Onlar hayatlarını ortaya koydular; peki ya biz Onların sesine ses katmak, ellerine el uzatmak, yalnızca insani bir görev değil, aynı zamanda ahlaki ve dini bir yükümlülüktür. Çünkü zulme karşı susmak, zulme ortak olmaktır.

Her şeyden önce, esir alınan bu kahramanların özgürlüğü için mücadele etmek boynumuzun borcudur. Devletler, hükümetler, uluslararası kurumlar ve insan hakları kuruluşları, bu zorbalığa karşı ayağa kalkmalı, işgalcinin esaret zincirlerini kırmak için bütün imkânlarını seferber etmelidir. Bu insanlar suç işlemedi; tam aksine insanlığın onurunu savundular. Onları kurtarmak, aslında insanlığı kurtarmaktır.

Aynı zamanda bu filonun hedeflediği asıl gayeyi, yani Gazze'ye insani yardım ulaştırma davasını da yarım bırakmamak gerekir. Bu sadece bir sefer değil; bir bilinç hareketidir. 500'den fazla gönüllünün, 20'den fazla ülkeden gelen vicdan sahiplerinin birleşerek kurduğu bu kervan, dünyaya şunu haykırdı: "Gazze yalnız değil!" İşte bizlerin görevi, bu haykırışı daha gür bir sesle devam ettirmek, yeni filoları hazırlamak ve kuşatmayı yarmaktır.