"Ben şahitlik ederim ki Bedir şehitleri ve Uhud şehitleri kıyamet gününde de Allah'ın yanında şehit kimselerdir." Şehit olmak için İ'la-yı Kelimetullah uğruna, din uğruna, namus uğruna, Müslümanların malını, canını, dinini korumak uğruna savaşa gideceksin. Orada hile yapmayacaksın. Düşmandan kaçmayacaksın. Bu şartlarda ölürsen şehitsin. Bu maksatlarla olacak tabi, meşhur olmak için adım duyulsun kahraman desinler diye değil. Şehitlerin en güzelleri, Bedir ve Uhud şehitleridir. Bedir'de 312 kişi varmış. 212 diyen de var. İçlerinde sadece iki atlı varmış. Başka şeyleri yok. Piyade yaya. Ellerinde ok var. Karşı tarafta bin atlı zırhlı. Buna rağmen Allah'ın dini için imanları için savaşmışlar, Peygamber Efendimize öyle inanıyorlar ki "bizim silahımız yok ya Resulallah onların hepsi atlı, bizi yenerler" dememişler. Hiç çekilmeden bismillah demişler ve düşmanı yenmişler. Allah Bedir ashabına bin melekle yardım indirdi. Sarıklı sarıklı bin melekle yardım ettik buyruluyor. Böyle canından vazgeçince her şey olur. Elhamdülillah bu aziz millet de 1071'de 50000 kişilik Müslüman ordusu ile 200000 kişilik Bizans'ı darmadağın etmiş. Bizim atalarımızın niyeti temiz, şehit olmak istiyor. Kâfirle savaşarak Müslümanlığı yaymak istiyor. Çanakkale'de öyle diyor Churchil "şaşırdık" diyor. "Üstünlük bizdeydi, silah bizdeydi ama Türklere mağlup olduk" diyor. Çünkü oradaki Mehmet şehit olmak için çalışıyor. Ha Allah yardım ediyor. Melekleriyle yardım ediyor.

HİÇ İMKÂNLARI YOKTU AMA EFENDİMİZİN EMRİNE UYDULAR

Dedem bir sabah dersinden sonra ağlamaya başlamış. "Niye ağladın hoca" demişler. "Çanakkale'de Resulullah gelmiş, işini bitirmiş. Oradan geçerken bize uğradı. Ondan ağladım" demiş. Yani biz de o sayede istiklalimizi, Çanakkale'yi kazandık. Malazgirt'i kazandık. O zaman 50000 kişi vardı, uçak yoktu, bomba yoktu. Düşmanla karşı karşıya savaşılıyor. Tamamen Allah'ın yardımıyla. İşte böyle Allah yolunda, dini için, namusu için ölmeye karar veren kişiye "şehit" denir. İşte bu şehitlerin en güzeli Bedir'deki gibidir. Hiç imkânları yoktu, Efendimizin emrine uydular, Allah da yardım etti. Ayette de var. Uhud da öyle. Aynı şekilde bizim durumumuz da bu. Şehitlerin en yücesi, Allah katında kıyamet gününde de yücedir. Efendimiz buyuruyor ki: "Siz, ey Müslümanlar! Daha sonra gelecek olanlar, siz de gidiniz, onları ziyaret ediniz." Bedir sahabesinin şehit olduğu yerler duruyor, Uhud şehitlerinin olduğu yerler duruyor. Medine-i Münevvere'de sahabelerin kabirleri orada. Onları ziyaret ediniz. "Yemin ederim ki, nefsim kudret elinde olana" diyor Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem: "Siz gider de onlara selam verirseniz, mesela Hz. Ebubekir'e gidip 'selam ey Sıddık' derseniz, o da size selam verir. Şehitleri ziyaret ederseniz, onlar da size kıyamete kadar selam verirler."