Mersin'de, çocukluğumda, o zamanlar adı Bozkurt olan caddenin üzerindeki Büyük ıkmaz Sokak'ta (artık çıkmaz değil) otururduk. Cadde, Yoğurt Pazarı ile Kuru (şimdi Süslü eşme diyorlarmış) arasında uzanırdı, Koca izmeli Ormancı Ahmet (Uygun) Efendi ile evli olan, benim çocukluk aşkım ve tanrım Kevser halamın evi bu cadde üzerindeki sokağı çıkmaz yapardı. Yazıya giriş tamam oldu.

Sıkı rakı içip zurna gibi sarhoş bıçkın mahalle kabadayıları adını andığım caddelen geçerken "Allööşşş! Var mı bana yan bakan!" diye kabarırdı. Arkasından "Yürrü kerreste müdürüüü" yanıtını alırdı mahalleliden. "Yürrü kereste müdürü"nün ardından "zort" (iki avuç arasına üfleyerek çıkartılan ses) çekilirdi!

Bu tören dönemin folklorunun önemli bir parçasıydı.

***

Aslında, eski ve artık emekli olan Diyanet İşleri başkanı için bir yolluk yazısı yazacaktım ama yazı masama oturduğum sırada bir çocukluk arkadaşım telefon etti. Laf lafı açtı, benim arkadaş, siyasal bakımdan vefasız bir ortak arkadaş için "Yürrüsün kerreste müdürü" dedi ve arkasından zort çekti gülüştük.

Görev süresini doldurup emekli olan Diyanet İşleri Başkanı Prof. Dr. Ali Erbaş için bu protokolü uygulamak söz konusu olmadığı gibi benim türümden eski usul "bobstil"1 entelektüele hiç mi hiç yakışmaz. Yukarıda ettiğim sözler "meclis"in dışındadır.

Bu kadar gevezelikten sonra taze emekli Erbaş'ı uğurlama faslına gelelim:

Görev süresi boyunca, devletin yüksek makamlarına atanan memurların belli gün ve törenlerde Anıtkabir'i ziyaret ederek "çelenk sunmak ve saygı duruşunda bulunmak" geleneğine uymaması, yıllar boyunca hedef olduğu kınamalı söz ve yazılara kulak asmaması dikkatleri üzerine çekmiştir.

İster dindar olsun ister dinsiz, ister yaşasın ister tahtalı köye göçmüş olsun onurlu bir insanın, insan olan insanın "Arkamdan ne derler" kaygısı en önemli ahlak ve etik ilkesi olmalıdır. Böyle bir kaygı ve ilkesi olmayan dindar istediği kadar koyu dindar olsun "Arkamdan ne derlerse desinler" diyorsa inancı falan yoktur. Fasa fisodur! Eski ve emekli Diyanet İşleri reisi böyle bir insandı.

Mustafa Kemal Atatürk senin ülkeni değil aynı zamanda dinini ve dilini de kurtardı. Sana ne yaptı da nefret ettin ondan Makam tutkusu, otomobil marka aşkı olan, bütün varlığıyla nepotizmin kulu ve kölesi olmuş kişi, Atatürk ve Cumhuriyeti sevmiyorsa ona "Yürrü kerreste müdürü!" derler ve arkasından da zort çekerler!

Cumhuriyetçi gazeteler Ali Erbaş'ı "Şeyhülislamlığa özenen Diyanet İşleri başkanı" olarak tanımlıyor. 13 Eylül 2025 günlü BirGün gazetesi de durumu "Laikliği ortadan kaldırma hamlelerini hızlandıran rejim bu yolda Diyanet İşleri Başkanlığı'nı seferber etti. İktidar Diyanet'i aparat olarak kullanarak Osmanlı Devleti'ndeki şeyhülislamlık gibi bir makam oluşturdu" diye betimliyor Ali Erbaş'ı.

Saltanat döneminde nepotist (akraba kayırmak) bir zihniyetle hareket ettiği biliniyor. Cuma hutbelerinde laik Cumhuriyet karşıtı görüşleri savundu ama "Topu İrşat Başkanlığı'na attı" (Cumhuriyet, 19.09.2025). Sanki o birimin amiri değilmiş gibi. Peki soruşturma açtı mı Hayır! Audi A8 modeli otomobil alarak makam aracını 6'ya çıkardı ve "Korkumuzdan araç alamıyoruz" diye yakındı. Silahşör heveslisi bir zat idi. Elinde kılıç olmadan konuşmamaya özen gösterirdi. Kılıçla Ayasofya'yı camileştirdi. Bir kez bile Anıtkabir'e gitmedi. Hükümetin böyle bir yüksek devlet memurunu görevden alması gerekirdi ama böyle bir şey olmadı.

Bu muhterem zat iki kez beni mahkemeye verdi. İlkinde, 26 ve 27 Kasım 2021'de Konya'da yapılan Uluslararası İhtida Kongresi'nde "Doğan her çocuk İslam fıtratı üzerine doğar, Allah indinde din İslamdır" buyurduğu için kendisini güzelce okşayan bir yazı yazdım Cumhuriyet gazetesinde. Yazıda yer alan "saçma", "safsata", "biyoloji ve sosyolojiden habersiz", "cahilane", "nifak tohumları"