Hafta sonu Nişantaşı'na gelmiş Can Yaman.

Türkiye'ye gelince kebap özlemini gidermek için Nişantaşı'ndaki Cabbar'a gidip yemek yemiş. Çıkışta da gazeteciler onu beklemiş.
Ben görüntüleri seyrettim. Bir grupla çıkıyor dışarıya, yanında da annesi var.
Ama arabasına yürüdüğü o 80-100 metrelik mesafede nasıl oluyorsa yine arbede yaşanıyor.
Gruptakiler onu bekleyen kameramanları ittiriyor, muhabirler ufak bir tartaklanmaya maruz kalıyor vesaire...
Bu yaşanan ilk olay
değil. Benzer görüntüler Yaman'ın yaşadığı İtalya'da da olmuştu.
Ama belli ki Türkiye'deki magazincilerle sorunu var Can Yaman'ın.
İstemiyor onları görmek, hatta onlar tarafından çekilmek.
Çünkü "Huzur kaçıran sizlersiniz, ışıklarınızı gözümüze sokuyorsunuz. Hani beni artık çekmeyecektiniz Sizinle konuşmayacağım. Kendi sirkinizde size iyi oyunlar" mesajını paylaştı.
Konuşmak istememesine saygı duymakla beraber "Kendi sirkinizde oynayın" tarzı açıklamalarını ağır buluyorum Yaman'ın.
Magazin muhabirlerine olan kinini, nefretini bir kenara bırakmak zorunda bence.
İzlediğim görüntüler hoş değildi çünkü.
Yahu arabana gidiyorsun, hiç değilse bir "İyi akşamlar" de, "Kolay gelsin" de.
Hafif tebessüm et, bin arabana git.
Bak ne güzel ismin aşmış Türkiye sınırlarını, İtalya'da güzel işler yapıyorsun.
Boş versene böyle işleri.
Artık üzülerek söylüyorum ama yakışmıyor hiç.
Kendine "dünya starı" diyen hiçbir isim bunu yapmaz.
Bugünün yarını muhakkak vardır çünkü.
Çok güvendiğin İtalya'da şöhretin bir balon gibi sönebilir.
Ve o zaman dönüp dolaşıp geleceğin yer kendi topraklarındır çünkü!

Eee hayattır bunun adı

Rober Hatemo, "2 sene battaniye altında yattım, kimse ne yapıyorsun diye aramadı beni" demiş.
İşte sektörün acı ama maalesef gerçeklerinden biri bu durum.
Bir iş yapıyorsan, çalıştığın kadar varsın.
Para kazandığın kadar saygı duyuluyorsun.
Gündemdeysen, etrafın kalabalık oluyor.
Gücün olduğu sürece yalancı dostların eksilmiyor yanından.
Ne zaman ki düşüyorsun, o zaman gidiyor işte etrafındakiler. Bir yandan sahte dostları görüyorsun ama güçlü durmazsan psikolojik olarak da çöküyorsun.
Belki de hayatta herkesin bir kere yaşaması gereken bir durum bu.
Çünkü çok sağlam 'rütbe' takıyor omuzlarınıza yaşananlar.