29 Ağustos 1922… Afyon ovasında gökyüzünü barut kokusu kaplamış, Anadolu'nun her köşesinden gelen Mehmetçik, Mustafa Kemal'in emrinde, vatan toprağını kurtarmak için canını ortaya koymuştu.

Büyük Taarruz'un üçüncü gününde artık zaferin ayak sesleri duyuluyor, Türk milletinin bağımsızlık aşkı cepheden cepheye dalga, dalga yayılıyordu.

Türk ve Yunan Orduları arasında Büyük Taarruz öncesi güç mukayesesi şöyleydi:

Türk Ordusu:

Türk ordusunun morali yüksekti

Anadolu halkının desteği tam; Mustafa Kemal, Fevzi Paşa ve İsmet Paşa üçlüsünün koordinasyonu; Cepheye gizlilik içinde yığınak yapılması başarının arkasındaki güçtü.

Yunan Ordusu:

Daha modern teçhizat; İzmir ve Batı Anadolu'daki ikmal hattı güçlüydü.

Türk ordusu sayısal olarak Yunan ordusundan biraz gerideydi.

Ancak askeri taktiksel strateji, moral ve disiplin üstünlüğü sayesinde Mustafa Kemal'in ordusu, düşmanı kısa sürede geri çekilmeye mecbur bıraktı.

29 Ağustos'a gelindiğinde, Yunan ordusu Afyon'dan koparılmış, İzmir'e doğru panik içinde çekilmeye başlamıştı.

Kahramanlık Hikâyeleri

26. Alay'ın Direnişi

29 Ağustos sabahı, Tınaztepe sırtlarında mevzilenmiş 26. Alay, Yunan kuvvetlerinin şiddetli hücumuna karşı göğsünü siper etti. Süngü süngüye çarpışan Mehmetçik, "ya şehitlik ya istiklâl" diyerek mevzilerini bırakmadı. Bir erin haykırışı tarihe geçti: "Komutanım, kurşunum bitti ama süngüm var!"

Topçu Ateşiyle Açılan Yol

Topçu bataryaları Afyon'un güneyinde sabaha kadar düşman mevzilerini dövdü. Bir topçu eri, ayağından yaralanmasına rağmen, "Bu top susarsa milletin sesi susar!" diyerek ateşi kesmedi.

Süvarilerin Yıldırım Harekâtı

29 Ağustos öğle vakti, Fahrettin Altay'ın süvarileri düşman arkasına sarktı. Mehmetçik, "Akıncılar geldi!" nidalarıyla Yunan hatlarına korku saldı. Bu hamleyle düşmanın geri çekilmesi hızlandı.