Öteden beri bir adalet bakanı "yargıda reform" amaçlı bir çalışma başlattıklarını müjdelese (!) benim içimde birtakım endişeler kıpırdamaya başlar. ünkü deneyimler göstermiştir ki soruşturma, yargı, yargılama ve infazla ilgili uygulamalar konusunda şikâyetleri önlemeyi amaçlayan bir çalışma başlatılmış olsa bile, onun yanına üç-beş belki de on adet sakıncalı hüküm konacak ve o üç şikâyet konusu ortadan kaldırılıyormuş gibi yapılırken adalet sisteminin, daha doğrusu, soruşturmanın sağlıklı şekilde yürütülmesinin, yargıçların gerçekten "güvence" içinde ve "bağımsız" şekilde karar vermediğini öngören hükümler ya olumsuz yönde değiştirilecek yahut da tamamen yürürlükten kaldırılacaktır.

Uzatmadan en unutulmaz örneği anımsatayım:

Adalet ve Kalkınma Partisi'nin henüz ismindeki "adalet" ve "kalkınma" kelimelerini unutturup da yerine ak kelimesini yapıştırmaya henüz çaba göstermedikleri 2010 yılında Sadullah Ergin isimli zat adalet bakanı iken büyük bir yargı reformu paketi getirdiler. O sırada anımsayacaksınız AKP iktidarı ve onun başındaki Tayyip Erdoğan, Fethullah Gülen cemaatiyle deyim yerindeyse "can ciğer, kuzu sarması" idiler. Hatta o referandumda kampanyaya destek veren Fethullah Gülen, kendi taraftarlarına talimat vererek "Gerekirse mezardaki ölülerin dahi bu reforma destek vermeleri" için çalışmalarını istemişti.

Ve o reform sonucu; yargı bağımsızlaşacak, yargıçlar yasalardan ve vicdanlarından başka şeye bakmadan karar verecek, kısaca Türkiye'de mahkemeler hem daha seri hem de adil bir biçimde hüküm kuracaklardı. Artık onların atanmasına, yükselmesine veya görevde bir kusur işlemişlerse onun değerlendirilmesine yargı dışından hiçbir güç karışamayacaktı.

Özetle Türkiye, böylece tarihinde görülmemiş düzeyde bir adalet sistemine kavuşacaktı.

Daha önceki ve sonraki "yargı reformları"na değinmiyorum. ünkü gerçekten yüz ağartacak, yargının gerçekten adalet dağıtmasını sağlayacak hiçbir "reform (!)" anımsamıyorum. Bırakın "reform" dedikleri "katakulli"