Gittiğiniz ülke kendi ülkenizden daha iyi koşullara sahipse geri dönmek istemezsiniz.

Bunun çarpıcı bir örneği 1960'lı ve 1970'li yıllarda çalışmak için Almanya'ya giden vatandaşlarımızın pek azının geri dönmüş olmasıdır.

Almanya; çalışma koşullarıyla, sosyal haklarıyla, demokrasisiyle, hukukuyla, güvenlik anlayışıyla Türkiye'den daha gelişmiş bir ülke çünkü.

Kimse gördüğünden, yaşadığından daha azına razı olmaz.

Aynı şey savaş nedeniyle Suriye'den kaçıp çeşitli kentlerimize yerleşenler için de geçerli.

Milyonlarca Suriyeli Türkiye'de kendi ülkelerinden daha iyi koşullarla karşılaştı.

Bunları bırakıp gitmek istemezler.

...

Prof. Dr. Murat Erdoğan, ülkemizdeki Suriyelilerle ilgili yaptığı araştırmada şu sonuçlara varmış:

-Kendi ülkelerinden umutlarını kestikleri çok net biçimde görülüyor. Türkiye'de kendileri için iyi bir gelecek öngörüsü yoğun biçimde var.

-Her geçen gün çifte vatandaşlık isteyenlerin oranı düşüyor, sadece Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlığı istiyorlar.

-Ülkemizde kendi sosyolojik gettolarını oluşturdular. Bu durum onları rahatlatıyor.

-Nüfus olarak sürekli artıyorlar. Mevcut Suriyelilere her geçen yıl yaklaşık 100 bin bebek ekleniyor.

-Yüz binlerce Suriyeli çocuk Türk okullarına gidiyor, Türkçe öğreniyor. Ancak yine yüz binlercesi de eğitim hayatı dışında bulunuyor.

...

Sonuç olarak, hem kendi tespitlerim hem Prof. Erdoğan'ın araştırması ışığında şu söylenebilir:

Suriyelileri göndermek hiç kolay değil.

Çeşitli teşviklerle belki bir kısmı geri dönmeye razı olabilir ama büyük bölümünün ülkemizde kalacağını bilmek gerekiyor.