Geçen hafta ülkemizi ziyaret eden Endonezya Cumhurbaşkanı Prabowo Subjanto, Meclis Genel Kurulu'nda milletvekillerine hitaben, "Atatürk benim de liderimdir. Evimde heykeli var. O gelişmekte olan ülkelerde bir idol, örnek bir lider ve cesaret timsalidir" dedi.

Yaptığı anlamlı konuşmanın yanı sıra güler yüzü, mütevazı ve sempatik halleriyle de büyük takdir topladı, sevgi ve saygı gördü Subjanto.

Bu ziyaret 24 Nisan 1959'da Endonezya Devlet Başkanı Ahmed Sukarno'nun, Cumhurbaşkanımız Celal Bayar'ın davetlisi olarak ülkemize gelişini çağrıştırdı bana.

Yıldız Parkı içindeki Şale Köşkü'nde konuk edilen Sukarno'ya akşam saatlerinde ünlü randevucu Lüks Nermin'in yanında çalışan güzelliğiyle ünlü, birkaç dil bilen Nil tanıştırıldı.

Bundan sonra yaşananları, dönemin ünlü gazetecisi Doğan Katırcıoğlu'nun gazetelerde yayımlanan haberlerine ve mesleki anılarına dayanarak yazdığı "Olur Böyle Vakalar" (Toplumsal Dönüşüm Yayınları) kitabından özetleyerek nakledeyim:

Sukarno, uzun boylu herkül gibi bir adamdı. Bronz gibi teni vardı. Gözleri çakmak çakmaktı.

Köşk'ün görkemli salonunun ortasında yuvarlak bir masa kuruluydu.

Nil'le tanışmaları o masada oldu.

Heyecandan tir tir titriyordu Nil.

Yemekte kırmızı şarap içildi.

Şerefe kaldırıldı kadehler.

Başkan, Nil'e pırlanta taşlı bir yüzük ile yine pırlanta taşları olan bir çift küpe armağan etti.

İlk kadeh boşaldığında Nil'in heyecanı gitmiş rahatlamıştı.

O geceyi birlikte geçirdiler.

Sabah ayrılırken, "Ülkeme mutlaka beklerim seni minik serçe" dedi Sukarno.

Karşılıklı adresler verildi.