Nasıl bir döneme denk geldik anlayamıyorum. Dijitale film yapacağız desek böyle bir senaryonun yazılması neredeyse imkânsız. Gün geçmiyor ki sevdiğimiz biri vefat etmesin, gün geçmiyor ki bugünün gündemini yarın daha derinden sarsan başka bir gündemle uyanmayalım. Yetişemediğimiz bir umutsuzluk ve mutsuzluk döngüsüne girmişiz sanki.

Yasaklar, cezalar, kararlar

Mutsuz insan mutsuz toplum araştırması hazırlayacağız desek evlenme ve boşanma istatistikleri kadar net bir tablo ortaya koyamayabilirdik. Neden mi Çünkü açıklanan son verilere göre geçtiğimiz 23 yılın boşanma sayısı 187.343 ile en yüksek seviyeye çıktı.

Aile içi mutsuzluklar aile içi şiddete dönüştü hem de hiç olmadığı kadar

Geçtiğimiz yıl her gün neredeyse bir kadından daha fazla kadın şiddet görerek öldürüldü

Çocuklar bayramda el öperek harçlık istemeye utanır hale geldi

İftira atmak neredeyse modern bir ihtiyaç halinde geldi. Kanundu nizamdı, kul hakkıydı haramdı kimsenin umurunda değil. Hayata ilişkin tüm değerleri sadece ya bendensin ya değil algısıyla takip eder olduk. Çok ama çok yazık!

Çocukken gelsin diye büyük bir heyecan ile beklediğimiz o bayram sabahları koca bir hüzne dönüştü Başta Gazze olmak üzere Ramazan Bayramı adeta bir hüzün mevsimine dönüştü. Yine çocuklar katledildi. Ve biz sadece seyrettik.