Musa Eroğlu'nun, Ordulu Dursun Ali Akınet'in, şiirinden bestelediği ve ilk kıtası; "Bana ne yazdan bahardan, Bana ne borandan kardan, Aşağıdan yukarıdan, Yolun sonu görünüyor" olan türküsü Türkiye Süper Ligi'nin 2021-2022 sezonu için, hem yukarıyı, hem de aşağıyı söylüyor gibi. Hele hele yukarısı, yan en tepesi için. Tamamlanmasına 7 hafta kalan sezonda en yakın rakibi Konyaspor'un 13 puan önünde yer alan Trabzonspor için şampiyonluk "çantada keklik" gibi. Ama imkânsızın zuhur etmesi halinde kaybedilebilecek bir şampiyonluk söz konusu olsa da özellikle her kesimi ile Trabzonspor camiasının bir kısmında halâ şüphe ve endişe hüküm sürmüyor değil. 1-1 berabere biten Beşiktaş maçından sonra yerel bir gazetenin spor sayfasına "Sorun yok. Şampiyon olacağız da " şeklinde attığı başlık da adeta bu endişenin az da olsa ifadesi gibi. Bu endişeye matematiksel olarak katılmamak mümkün değil. Çünkü daha oynanacak 7 maç ve dağıtılacak 21 puan var. Ama bana göre Trabzonspor camiasında endişeden çok "Resmen Şampiyon" ibaresini elde etmek için sabırsızlık var. Bu sabırsızlığa tam olarak "anormal" demek de mümkün değil. Bu sabırsızlığın sahada futbolculardan, tribünlerdeki seyirciye, teknik adamdan yöneticiye kadar herkesi tahakküm altına aldığı bir sürecin yaşanıyor olması da ayrı bir handikap Beşiktaş karşısında futbolcularda bu sabırsızlığın baskı oluşturmadığı söylenebilir mi Teknik direktör Avcı'nın, futboldan anlayan spor adamlarının "Bakasetas ile Abdulkadir'in birlikte oynamaları çok uygun değil" tespitlerine rağmen, bir an önce gole gitmek hesabıyla bu ikiliyi sahaya sürmesinde bu sabırsızlığın etkisi yok mudur Sabırsızlığın bir de kutlamalara daha şimdiden başlanması gibi tarafı da var. Trabzonspor bayraklarının sadece Trabzon'u değil, ülkenin dört bir yanında az veya çok