Hayalet bombalar, hipersonik füzeler, 600 km içerisindeki çakıl taşını dahi görebilen radarlar... Liste uzayıp gidiyor. Bunlar Türkiye'nin son 15 yılda olağanüstü bir çabayla ürettiği silah sistemleri. Ardında büyük bir emek olan bu yüksek teknoloji ülkenin büyük bir kısmı için gurur kaynağı.

Kimileri için ise israf. Hatta gereksiz şeyler. Bazılarına göre karın doyurmayan gösterişten ibaret, iktidarın sahte "propaganda malzemeleri".

Onlara göre Almanya, İsviçre, Norveç gibi ülkeler bunlar gibi "ölüm makinaları" üretmek ve büyük ordular kurmak yerine teknoloji ve bilimsel çalışmalara odaklandıkları için zenginleştiler. Biz ise fetihçilik oynadığımız için geri kaldık.

Elbette bu sakıt önermeye çok sayıda cevap verilebilir. Fakat en temelde unuttukları bir şey var: Tüm bu kalkınmış ülkeler dünyanın en önemli silah üreticileri. Hatta zenginliklerinin önemli kısmını buna borçlular. Lakin kendilerini savunabilecek bir orduya sahip değiller.

Rusya'nın Ukrayna'yı işgali sonrası İsveç ve Finlandiya'nın nasıl büyük bir telaşla NATO'ya girdiğini hatırlayalım. Son yüz yıl içindeki iki büyük dünya savaşında milyonluk ordularla farklı kıtalarda savaş veren Almanya'nın bugün olası bir Rus işgaline en fazla iki gün dayanabileceğini kendi genelkurmay başkanlarının itiraf ettiğini de. Üstüne bir de Trump'ın Avrupa'yı ortada bırakması gelince para içinde yüzen ülkeler ne yapacaklarını şaşırmış durumdalar.

Yani anlayacağınız Avrupa'nın kuzeyinde sefahat içinde yüzen ülkeler milyarlarca dolarlık silaha, otomotiv endüstrisine, enerji kaynaklarına sahipler. Fakat gerçekte tırnakları sökülmüş koca bir devden ibaretler. Topraklarını koruyabilecek bir ordudan mahrumlar. Özetle dolapları külçe altınla dolu işgal altındaki bir bankaya benziyorlar.

Ülkelerin zenginlikleri, bulundukları coğrafyaya ve bağımsız olup olmadıklarına göre mukayese edilmeli. Türkiye'yi tüm bu ülkelerden ayıran temel şey hiçbir zaman esaret altına alınmamış bir millete ve tarih boyunca mazlumları himaye eden bir cihan devletinin mirasına sahip olması.