Salı günü (3 Haziran 2025) bu köşeden, "Bu soruya sizin cevabınız ne" diye sordum ya ( https:www. posta.com.tryazarlarmurat-celiksusoruya- sizin-cevabiniz-ne-2869554 )

O cevaplardan üçünü aktaracağım bugün. "İnsanlar neden dünyanın merkezinde kendini görüyor ve kendi için neredeyse her şeyi hak görürken, aynı şeylerin başkalarının da hakkı olabileceğini neden hiç düşünmüyor" sorusuna sizin verdiğiniz cevapları...

İşsiz bir genç kardeşimden gelen mesajla başlayayım:

Bir arkadaşım yolladı, yazını okudum abi. Dediklerin çok doğru, bizim etrafımızda da böyle bir sürü insan var. Sanki dünya sadece kendileri için dönüyor. Başkalarının ne hissettiği, ne yaşadığı onlar için hiç önemli değil.

Hele o "Sene 2025 olmuş; herkesin hâlâ kendini 'biricik ve özel' hissetmesi, hissetmeyi bırakın kendini öyle görmesini normal mi kabul edeceğiz" dediğin yer var ya; aynen öyle! Bakıyorum da herkes kendini bi şey sanıyor, başkalarını hiç takmıyor. Benim gibi bir sürü genç var etrafta, işsiz, parasız... Kimsenin umurunda değiliz gibi. Herkes kendi derdinde, kendi işinde gücünde.

Yazıda dediğin gibi çifte standart çok var. Onlar bir şey yapınca normal, biz yapınca olay. Zaten kimsede empati falan da kalmamış abi. Keşke herkes biraz daha birbirini düşünse. İnşallah bu yazdıkların birilerine ulaşır da bir şeyler değişir. Eline sağlık abi.

Bir akademisyenin yorumlarıyla devam edeyim:

Murat Bey, yazınız, üzerinde akademik ve kişisel düzeyde sıklıkla düşündüğüm bir konuyu ele alması açısından oldukça dikkatimi çekti. Özellikle "İnsanlar neden dünyanın merkezinde kendini görüyor ve kendi için neredeyse her şeyi hak görürken, aynı şeylerin başkalarının da hakkı olabileceğini neden hiç düşünmüyor" sorunuz, insan davranışlarının altında yatan motivasyonları sorgulayan temel bir problematiğe işaret ediyor.

Yazınızda değindiğiniz "kontrol illüzyonu," "onay yanlılığı" ve "empati eksikliği" gibi kavramların, bireysel ve toplumsal ölçekte gözlemlediğimiz benmerkezci tutumların bilişsel ve psikososyal temellerini başarılı bir şekilde açıkladığını düşünüyorum. Özellikle modern sosyoloji ve psikolojide yer bulan bu mekanizmaların, "çifte standartların" neden bu denli normalleştiğini anlamak adına kritik önem taşıyor.

Bu arada, içinde yaşadığımız bilgi çağında, bilginin manipülasyonu ve "kendi medyasını" oluşturma çabası, objektiflikten uzaklaşan bir toplumsal yapıya zemin hazırlıyor.

Bu tür analizlerin hem bireysel farkındalığı artırma hem de toplumsal düzeyde daha empatik ve yapıcı ilişkilerin kurulmasına katkı sağlayacağına inanıyorum. Kaleminize sağlık.