Prensipleri olacak insanın şu hayatta. Türkçesi, ilkeleri. İnsanın olmazsa olmazıdır ilke. İlkesi olmayana -gerçek manadainsan denmez zaten. Ya da denmemeli. Özel hayatta da, iş hayatında da prensip şart. Kaskatı, hiç esnetilmeyen prensipler değil kastettiğim. Empati yoksunu, despot bir prensipçilik değil. Yerine, zamanına, duruma; en önemlisi de karşınızdaki kişiye göre elastikiyet gösterseniz de temelde hep var olan, yaşamınızın belirleyici faktörü olan ilklerden; 'ilkelilik'ten söz ediyorum.

Tutarlılık gibi mesela. 'Bir gün öyle, bir gün böyle' değil. Çifte standartsız. Öngörülebilir.

Güvenilirlik muhakkak. Her konuda güven duyabileceğiniz. Arkanızı dönerken tereddüt etmeyeceğiniz. Sırtınızı, düşünmeden dayayabileceğiniz.

Sadakat ve vefa örneğin. Size, dostlarına, sözlerine sadık. Vefalı, dost.

Saygı tabii. Hem kendine hem başkalarına hem de çevreye ve tüm canlılara saygılı.

Cesaret elbette. Doğrularını korkmadan savunabilen. Cesurca davranma dirayetine sahip. Sadece kendi için değil ailesi, dostları, sevdikleri için de cesur olabilen.

Dürüstlük şüphesiz. Aslında ilk sıradaki prensip bu. İlk ilke. Olmazsa olmaz. Özü - sözü bir olan. Hem kendine hem başkalarına karşı dürüst. Ahlâklı.

Duruş. İlkeli olmakla eş anlamlı aslında bu sözcük. Köşeli olabilir. Hatta size sert gelebilir, fazla gelebilir. Ama 'duruş'u olan insan kıymetlidir. Bilirsiniz ne olduğunu. Ve tabii ne olmadığını.