Bir çocuğunun ergenlik dönemini geride bırakıp onu yetişkinliğe uğurlamış; 10 yıllık bir periyodun ardından şimdi ikiz ergenleriyle 'dejavu' yaşayan bir baba olarak yazıyorum bu satırları. Ergen çocuk yetiştirmekle ilgili hafızamı tazelerken gördüm ki, temel prensipler yerinde duruyor olsa da aradan geçen 10 yılda değişen bazı durumlar ve faktörler de var. Üstelik de bahsettiğim değişim küçümsenecek türden değil.

Teknoloji hep hızlıydı ama şu son 10 yıldaki hızı kelimenin tam manasıyla baş döndürücü. İnternet ortamında art arda gelen 'güncelleme'ler sadece uygulamaları değil, onları kullanan 'ergen' dediğimiz varlığın da sürekli güncellenmesi sonucunu doğuruyor. Dünyaya bakışlarından, kullandıkları dile kadar sürekli güncellenen bir 'ergen' kitlesiyle karşı karşıyayız. Bu konuyu çalışan uzman psikiyatrist ve psikologların da kendilerini, o 'ergenler' kadar hızlı ve defalarca güncellemesi gerekiyor.

ONLARIN BEKLENTİLERİ BİZİM ÖDEVLERİMİZ

'Ergenler'in kabarık bir beklenti listesi var:

Ergengül ve Ergencanlar; ebeveynlerinin kendilerini dinlemesini, anlamaya çalışmasını ve fikirlerine değer vermesini bekliyorlar. Ama gerçekten. Onları tatmin edecek seviyede.
Ergenlik bireyselleşmek, bağımsızlaşmak demek. 'Ergen' kendi kararlarını almak, kendi seçimlerini yapmak, sorumluluk almak istiyor. Bunun için de biz ebeveynlerden ona alan açıp güvenmemizi bekliyor.
Ergen arkadaşlar, yetişkinler ile aynı seviyede ve aynı şekilde saygı görmeyi, düşüncelerinin, söylediklerinin onlar gibi ciddiye alınmasını talep ediyorlar. Çocuk muamelesi görmek onlar için küçümsenmekle eş anlamlı. Sürekli eleştirildiklerini düşünüyorlar ve bu durum onların özgüvenlerini zedeleyebiliyor.
Uzmanlar, "Her ne kadar bağımsızlık isteseler de ergenler aslında net sınırlara ve tutarlı kurallara ihtiyaç duyarlar" diyor ama ergenlerin bundan pek haberi yok. Biz ebeveynler uzmanların bu sözüne kıymet vermeliyiz çünkü koyacağımız bu sınırlar, onların -farkında olmasalar da- kendilerini güvende hissetmelerini sağlıyor.
Kendi o dönemlerimizi unutuyoruz ama 'ergenlik'te yaşanan, kolay bir duygusal süreç değil. Biz yetişkinlerin bu gerçeği idrak edip ona göre davranmamız şart. Onların 'empati' ve 'destek' beklentilerine yanıt vermek bizlerin ödevi.
Ergenlerin en önemli taleplerinden biri de 'kişisel alan' ve 'mahremiyet'. Çocuklarımızın bu beklentisine saygı göstermemiz gerekiyor çünkü bu onların bir ihtiyacı. Kendilerini güvende ve kıymetli hissetmeleri için olmazsa olmazlardan biri.