İBB iddianamesi beklendiği üzere fırtına gibi o pek sakin (!) gündemimizin merkezine oturdu. Bu fırtına ne ekip ne biçer sorusu ise kocaman bir bilmece. evir çevir bitmeyen binlerce sayfa, tek bir kişiye 2 bini aşkın insan ömrünü geçebilecek hapis talebi, tartışmalı gizli tanık ifadeleri... Yargı süreci kuşkusuz ülkemizin demokrasi ve hukuk tarihi açısından da kritik bir evreyi işaret ediyor.

İktidar cephesinin "hemen sandık" çağrılarını görmezden gelerek CHP'ye yönelik baskısı, seçilmiş İBB başkanı ve partinin cumhurbaşkanı adayı İmamoğlu merkezli iddianame ile yeni bir dönemeçte. Amaç, CHP'yi hem seçmen gözünde itibarsızlaştırmak hem de parti içindeki krizleri de kaşıyarak yorup yaralamak. Ancak iktidarın görmediği ya da görmezden gelmek istediği konu, seçmenin ülkeyi saran kriz halinden bunalmış olması. Ekonomiden barınmaya, eğitime, şiddete, çevre kıyımına her alanda yakıcı sorunlara karşı yetersizlik hali yurttaşın omzundaki yükü her geçen gün artırıyor. İktidarın faturayı hep yurttaşa kesmesine, muhalefeti adeta düşmanlaştıran kutuplaşma iklimine geçit vermesine eleştiriler yükseliyor.

Yurttaş, İmamoğlu'na iddianamede 142 suçtan yaklaşık 2 bin 352 yıla varan hapis istenirken çocuk, kadın katillerinden çete, mafya liderlerine; rant uğruna yönetmelik ve mühendisliğe aykırı bina inşa eden kirli müteahhitlerden binaları denetleme görevini yerine getirmeyen yetkililere; işçi güvenliğini sağlamayanlardan çocuk işçilere ölüm kapısını aralayanlara kadar tel tel dökülen yaşamsal noktalarda hesap sorulup/sorulmadığını, siyasi samimiyeti sorguluyor.

Özgür Özel liderliğinde CHP, 19 Mart'tan bu yana yaşanan kriz sürecini "Millet iradesine sahip çıkıyor" mitingleriyle yurttaşa anlatıyor. Meydanların ilgisi aynı zamanda CHP'ye, İmamoğlu'na yönelik davaların siyasi baskı iklimi çerçevesinde olduğu düşüncesinin de göstergesi. İddianame delille "gıybet-duyum" arasındaki farklılıklara yönelik tartışmaları da beraberinde getiriyor. Elbette iddialar araştırılmalı, ancak bağımsız ve tarafsız yargı ilkesi temelinde. Balyoz, Ergenekon kumpas davalarında yaşanan acı süreçler bir daha yaşanmamalı. Masumiyet karinesi gözetilmeli.

İktidar cephesi "yeni anayasa" için bastırıyor. İmralı süreciyle DEM'le yeni rüzgârlara yelken açma çabası da buna eşlik ediyor. Ahmet Özer'in ardından Demirtaş'ın da serbest bırakılacağına yönelik demeçler gündemde. Ancak iktidarın tutumu çifte standardı da ortaya koyuyor. AYM, AİHM kararlarına vurgu yapılırken neden Tayfun Kahraman, Can Atalay ya da Osman Kavala