Ben çocukken bilgisayar yoktu. Üniversitedeydim eve masaüstü PC girdiğinde. Cep telefonu yoktu. 20'lerin sonunda geldi. İnternet de o arada bir yerlerde hayatmıza girdi. Gazetede (o zaman Sabah'taydım) Ahmet Bey'in (Örs) bilgisayarından tam hatırlayamıyorum ama herhalde Boğaziçi ya da ODTÜ üzerinden giriliyordu. Editörler araştırmak için konu verdiğinde, arşive inersin, kütüphaneye gidersin, bir bilene sorarsın, uzmanları telefonla ararsın. Sonra Ahmet Bey'in masasının önünde kuyruğa girersin. Bir de internete soralım. Netscape'in logosundaki daire dönmeye başlar. Bekle Allah bekle. Bir sayfa açılacak da arama yapılacak da O malum modem sesini hatırlayan hatırlar.

2001'de iPod geldi. Akıllı telefonlar çıktığında 30'larımdaydım. Sonrasını biliyorsunuz. Sosyal medya, müziğin djitalleşmesi, stream platformları. Bankacılık sisteminden otomotive, halı süpüren robotlara, dronlardan sosyal medyaya, görüntülü görüşmelerden (Türk medyasında 'telefonla görüntülü konuşacağız' haberlerinin tarihi 2009 2010 olmalı) son 20-25 yılda yaşanan teknolojik gelişme daha önce hiç yaşanmadı. Teknoloji vardı ama halka yayılmamıştı kitlesel değildi ucuz, satın alınabilir ürünlere dönüşmemişti.

Yeni çıkan teknolojik ürünlerin kayıtsız şartsız üzerine atlayan biri olmadım. Ama hepsini kullandım. Bir ürünün zaten yaygınlaşmasını beklemek çoğu insana göre makul bir strateji. O ürün gelişiyor, yeni sürümler çıkıyor, o ürünün kullandığı altyapı gelişiyor ve bir noktada artık satın almak için doğru an geliyor.

Bütün bunlar Apple VisionPro'ya bakarken aklıma gelenler. "Gelecek bu" deniyor. Köpürtüldükçe köpürtülüyor. Bu defa duygularım farklı. Bu ilk ciddi yorumlardan anladığımız kadarıyla henüz aşırı pahalı, hiç kullanışlı olmadığı, şarj süresinin yetersiz olduğu, ağır olduğu, sıradan bir akıllı telefonun yapabileceklerinin yarısını bile yapamadığı belirtilen oyuncak çok methediliyor. Gelecekte herkeste bir tane olacağı hayal ediliyor. En azından Apple, Meta, Google gibi devler ediyor.