Genetik kodlarımızdan kaynaklanan bir durum mudur bilemem ama devletin kurucu liderlerine, parti liderlerine, tarikat ve cemaat liderlerine kutsallık atfetmekten bir türlü kurtulamıyoruz.

Malum geçtiğimiz günlerde Harbiyeli genç teğmenlerin mezuniyet töreninde "Atatürk'ün askerleriyiz" sloganıyla başlayan tartışmalar, her gün başka bir boyutta karşımıza çıkıyor.

CHP lideri Özgür Özel'in Cuma günü Muğla'daki bir etkinlikte yaptığı konuşma sırasında bir vatandaş "Atatürk'ün askerleriyiz" diye slogan attı. Özel bu sloganı atan vatandaşa "Ben onu söyleyeceğim zaman söylerim, benim yerime konuşma" diyerek önemli bir uyarıda bulundu.

Hemen belirtelim, askerler dahil, her bir birey "Atatürk'ün askerleriyiz" ya da "Türkiye'nin askerleriyiz" sloganları atabilir elbette. Bireylerin tercihleri konusunda kimseyi yargılama hakkına sahip değiliz. En azında kişisel anlamda kendimde böyle bir hak görmüyorum.

Ancak, her bakımdan buram buram kutsallaştırma kokan ve de ideolojik bir çerçeveye oturtulan bu tür hamasi sloganları evrensel demokratik değerler açısından sorunlu gördüğüm için itiraz ederim. Bu benim kişisel kanaatim, dileyen bu görüşüme itiraz edebilir Ama esas itiraz edilmesi gereken, bu tür sloganların giderek lider tapınmacılığına dönüşmesidir. Çünkü bu 'tapınmacılık' işi, sadece bir lider sevgisinden ibaret olmayıp, zamanla ülkedeki otoriter zihniyetin kalıcı hale gelmesini sağlayacak önemli bir unsurdur.

Mesela Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan Filistin mitingine gelişte "İşte Ordu, işte komutan" sloganlarıyla karşılanıyor. Bu örnekleri destekleyen daha da tehlikeli sloganlarımız var. Gerek Erdoğan'ın gerekse Bahçeli'nin konuşmaları sırasında "Öl de ölelim, vur de vuralım" sloganlarının atıldığını da biliyoruz. Böyle bir absürtlük olabilir mi, neden ölmemiz gerekiyor ki yaşamanın suyu mu çıktı

"Bir insanı öldüren bütün insanlığı öldürmüş gibidir, bir insanı dirilten bütün insanlığı diriltmiş gibidir" ilahi hitabına muhatap olan dindar insanların hayatları ölme ve öldürmeye ayarlı olabilir mi

Demek ki oluyormuş Eğer, liderleri, kişileri, şeyhleri kutsallaştırıp kendi ideolojik dünyanızda bir "tapınma" icat ederseniz, artık sizi bağlayan hiçbir değer kalmamış demektir.

Maalesef dünya değişti, nesiller değişti ama Türkiye'nin sağcısının, solcusunun, İslamcısının arkaik zihniyet yapısı hiç değişmedi. Öyle anlaşılıyor ki 21. Yüzyılda bile Kemalettin Kamu'nun o "Kabe Arab'ın olsun, bize Çankaya yeter" şiirinde ortaya konan arkaik zihniyetin ilkel ruh halinden kurtulmaya hiç niyetimiz yok.

Biliyorum liderlerine, şeyhlerine 'iman eden', onları icat ettikleri sloganlarla her gün takdis eden Kemalist, İslamcı, Ortodoks solcu ve milliyetçi müritler için kabul etmesi zor olsa da lider tapınmacılığının gündelik hayatın bir parçası haline geldiği ülkelerde