Zafer Partisi Genel Başkanı Ümit Özdağ'ın kapsamlı bir söyleşisi vardı dün Sözcü'de. Saygı Öztürk'ün İsrail ve Kürt devleti sorusuna Özdağ'ın verdiği yanıt, olguları tersyüz edip in karşıtlığı (ek olarak İran karşıtlığı) zeminine oturmuş ne yazık ki.

Şöyle diyor Özdağ: "İsrail'in ve Amerika'nın 20. yüzyıla takılmış bu jeopolitik projesi 21. yüzyılda geçerli değildir. Kürdistan kurulursa bu İsrail'in müttefiki olmaktan önce in'in Akdeniz'e açılan kapısı olacaktır.

Afganistan'ı stratejik alanı içerisine almış ve şimdi İran'ın üzerinden Akdeniz'e çıkış aramaktadır. Bunun için en uygun çıkış gördüğü gibi Kürdistan projesi olarak görülmektedir." Desenize, meğer Trump, Obama, Clinton, Bush'lar, hepsi aslında in'e çalışmış; meğer Kürdistan in'in Akdeniz'e açılan kapısı olacakmış!

Büyük Kürdistan bir ABD-İsrail projesidir; ilk kez 1965'te, sonra 1973'te, ardından 1986'da Ankara'nın önüne kondu. ABD ve İsrail'in stratejistleri Körfez'den Akdeniz'e Kürdistan hedeflerini açık açık yazdılar, haritalandırdılar.

ABD Irak'ı işgal ederek ilk parçasını oluşturdu. İkinci parçası için 15 yıl Suriye'ye saldırdılar, Esad yönetimini yıktılar ve şimdi inşası için uğraşıyorlar. Doğrudan ABD Başkanı Obama Suriye'deki PKK kolu için "kara ordumuz" dedi.

Ama nasıl oluyorsa Özdağ konuyu in'e bağlayabiliyor. Tıpkı kimi konuların da dönüp dolaşıp Rusya karşıtlığı zeminine oturtulması gibi.

Sorunun zemini Atlantikçilik in karşıtlığının iki temel zemini var: Atlantikçilik ve antiemperyalist olmayan milliyetçilik. Ki ikincisi birincisinin sonucudur aynı zamanda. Atlantikçi Türk milliyetçiliği, ne yazık ki döner dolaşır, in karşıtı olur, Rusya karşıtı olur, Asya karşıtı olur, hatta bölge karşıtı olur, ihtiyaca göre yabancı düşmanı olur.

Hatta ABD karşıtı olduğu halde NATO yanlısı olan türden "yüksek doz" milliyetçilik de döner dolaşır, kişiyi in ve Rusya karşıtlığı tuzağına düşürür.

Tarihin kuyusundan çıkamayıp gökyüzünün maviliğini doyasıya göremeyenlerin sendromudur bu. Hun-in savaşları, in seddi, hatta kurgulanmış Kürşad karakterine saplanarak iki bin yıl sonrayı iki bin yıl öncenin gözlüğüyle yorumlarlar. Osmanlı-Rus savaşlarını esas alarak günceli analiz etmeye çalışırlar. Oysa Türk milliyetçisi Mustafa Kemal, tarihin kuyusuna saplanmamış bir "tarihselci" olarak bu türden milliyetçiliği elinin tersiyle itmiştir. Osmanlı-Rus savaşlarına takılmadan, İngiliz emperyalizmine karşı Sovyetler Birliği ile ittifak kurmuştur. Bunu yapabildiği için de Lenin-Atatürk ortaklığı tarih yapabilmiştir.

Türkiye bugün ABD-NATO eliyle Atlantik'te adım adım boğulurken, ABD ve NATO'nun hedef aldığı in'e karşı olmak, hatta ABD ve NATO'nun suçlarını, yukarıdaki örnekte olduğu gibi in'e atfetmek, tarihsel ve siyasal bir "hatadan" fazlasıdır elbette. in ne tarihte hegemonyacılık yaptı ne de Afrika ve Latin Amerika'da görüldüğü gibi günümüzde hegemonyacılık yapıyor.