"Yemin ederim doğru!"cudur:
Her cümlesine "Bak vallahi billahi" ile başlar. Henüz "Merhaba" demeden yemin eder. Sanki tanık kürsüsünde yaşıyor.

Google'a bile güvenme ama bana güven tipi:
Telefon şarjı %1 ama kendine güveni %110'dur.
"Ben ordaydım" der ama orası tamamen yanmış bir bina olabilir.

Dünya ona komplo kurmuştur:
Her başarısızlık hikâyesinin arkasında NASA, Elon Musk ve mahalle muhtarı vardır. Hep bir "aslında"sı vardır.

Asla yakalanmayan küçük yalancı:
"Geliyorum" deyip hâlâ evde pijamasıyladır. Haritada pinlenemeyecek kadar kaypak.

Kendi yalanına ilk inanan:
Öyle bir anlatır ki bir süre sonra kendi gözleri dolar.
Oscar'ı hak eder.

Zaman yolcusu:
"Geçen hafta" dediği olay 2011'de olmuş. Takvim ve hafıza onun için bir öneridir, zorunluluk değil.

"Herkes bana aşık" anlatıcısı:
Eski sevgililer hâlâ onu arıyormuş, yeni sevgililer sırada. Ama gariptir, telefon hep sessizde...

"Ben aslında söylemeyecektim ama..." ile başlayan ifşa bombası:
Gizli kalması gereken her bilgi, onun ağzında basın bültenine dönüşür.

Yalan söylemediğine yemin eden yalancı:
"Ben yalanı sevmem" cümlesini kuran biri görürsen, iki adım geri çık.

Şahitleri mezarda olan hikâyeci:
Anlattığı olaylara dair tek tanık, çoktan ölmüş. Ne tesadüf!

Sürekli "dürüstlük" dersi veren:
Yalanı döktürür ama ardından "Ama dürüst olmak gerekirse..." diyerek günah çıkartır.

"Yalancıyı severim ama belli etmemeli" tarzında yaşayan:
Yalanın sanatsal bir değer olduğunu düşünen ve onu zarifçe süsleyen profesyoneller.