İlişkiler dünyasında her yıl yeni bir moda çıkıyor.
Bir ara "ghosting" vardı, bir bakıyorsun mesajlara cevap yok. Sonra "breadcrumbing" geldi, umut kırıntıları atıldı.
Şimdi de yeni favorimiz: stashing. Yani sevgiliyi saklamak.
Ama yanlış anlaşılmasın, bu saklamak öyle romantik "gözlerden uzak yaşayalım" değil. Daha çok "Benim hayatımda varsın ama kimse bilmeyecek, sen de susacaksın" tarzı bir şey.
Resmen gizli bir örgüt üyeliği gibi: Parola yok, ama varlığın da inkâr ediliyor.
STASHİNG'İN BELİRTİLERİ:
Bir ilişkinin stash olup olmadığını anlamak için birkaç ipucu:
Onunla dışarı çıkıyorsunuz ama hep ara sokaklarda. Yemeğe gidince "Arka masa, loş ışık, kimse görmesin." 6 Fotoğraf çekiliyorsunuz ama hep ense pozları. Ya da el... Sanki sevgilin değil, "elin." 6 Arkadaşlarına seni tanıtmıyor. Konu açılınca "Şimdilik yalnızım" diyor.
Sen de yanında "figüran" gibi oturuyorsun.
Ailesiyle tanışma ihtimalini sorunca "Şu an doğru zaman değil" cevabını alıyorsun. Ama doğru zaman hiçbir zaman gelmiyor.
NEDEN STASHİNG YAPILIR
Korkaklık: "Ya ailem beğenmezse" Ama sevgiliyi kimseye göstermeyince bu sorun kolayca çözülmüş oluyor (!).
Yedek parça politikası:
Stashing yapanların bazen başka ihtimalleri vardır.
Seni yedekte tutar, ama ön panele koymaz.
Sosyal medya imajı:
"Takipçilerim benim hâlâ cool, yalnız ve özgür olduğumu zannetmeli." İşte influencer kafası.
STASHİNG'İN PSİKOLOJİK ETKİLERİ:
Stash'lenen taraf için durum biraz ağır. Çünkü "resmî ilişki" ile "gizli operasyon" arasında sıkışıyorsun. WhatsApp'ta kalpli emojiler uçuşuyor, ama Instagram'da hâlâ "bekâr, yalnız, özgür ruh." Sonunda da kendi kendine şu soruyu soruyorsun:
"Ben sevgili miyim, yoksa gizli beta testi miyim"