Bluetooth geç bağlananlar:
Beyin uyanıyor ama vücuda bağlantı geç düşüyor.
Ayağa kalkıp bir yere gitmeye çalışırken durup "Nereye gidiyordum ben" diye düşünüyor.
Gözler açık ama yazılım yükleniyor.
Loading ekranı olanlar:
Kalktıktan sonra 10 dakika boyunca sadece duvara bakıyor.
Biri bir şey sorunca "He" diyerek anlamaya çalışıyor.
Hafif bir titreşimle çalışıyor ama bilinç tam olarak gelmemiş.
İlk cümlesi "Ne oluyo lan" olanlar:
Gözlerini açar açmaz ortama yabancı hissediyor.
Yataktan kalkıp bir süre etrafı inceliyor, hayatı sorguluyor.
Gördüğü ilk kişiye, "Neydi ya bu dünya" bakışı atıyor.
Sabah gözlerini açamayanlar:
Göz kapakları Windows XP kapanma sesine sahip.
Elini yüzünü yıkasa bile hâlâ gözler yüzde 50 açık.
Telefon ekranına bakmaya çalışırken ışıkla kavga ediyor.
Alarmla depresyona girenler:
Alarm çalınca "Hayatım bu muydu" diye sorguluyor.
5 dakika daha yatakta kalırsa belki kader değişir diye düşünüyor.
Kalkınca önce derin bir iç çekip "Neyse..." diyerek kalkıyor.
Sabah beyinsiz gezenler:
Buzdolabını açıp içinde telefonunu arıyor.
Çayı şekersiz içiyor, sonra şekeri neden koymadığını unutuyor.
Evden çıkarken mont giymeyi unutup soğukta hayata küfrediyor.
Sabahları sessiz film modunda olanlar:
Konuşmuyor, sadece jest ve mimiklerle anlaşıyor.
Ev halkı ona cümle kurmadan ne istediğini anlamak zorunda.
Ses telleri öğlene kadar devreye girmiyor.
İlk 15 dakika NPC olanlar:
Kahvaltı yaparken bile otomatik pilotta hareket ediyor.
Biri selam verse beyninde cevap üretmek zaman alıyor.
Çatalı alıp bardağa koyuyor, telefonu çantaya koyup ekmeği kulağına götürüyor.
Sabah hemen sinirlenenler:
Alarmı susturduğu anda öfke doluyor.
"Kim bu saatte mesaj attı ya!" diye sinirleniyor ama mesaj yok.
İlk yarım saat içinde biri bir şey sorarsa "OF!" diye tepki veriyor.
Sabah 3 saat